ဇြဲကပင္ေတာင္

ဇြဲကပင္ေတာင္
********************
ဇြဲကပင္ေစတီေတာ္မွာ ဘားအံ့ျမိဳ႕ႏွင့္ ၈ မိုင္ခန္႔အကြာ၌ တည္ရွိေသာ ဇြဲကပင္ေတာင္ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ဇင္းက်ိဳက္ေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္ မိုင္၃၀ခန္႔ ကြားေ၀း၍ အျခားေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ မဆက္ဘဲ ကြင္းလည္၌ ေတာင္တစ္လံုးထဲ တည္ရွိ၍ ၂၃၇၂ ေပေက်ာ္ျမင့္ေလသည္။ ဇြဲကပင္ဟုေခၚရျခင္းမွာ ထိုေတာင္ေျခတြင္ကပ္၍ သေဘာၤၾကိဳးမ်ား ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့သျဖင့္ မြန္ဘာသာျဖင့္ ဒိုးကရြယ္ကပန္ဟု ေခၚ၍ ဘုရားကို က်ိဳက္ကရြယ္ကပန္ဟုေခၚရာမွ ဂရြဲ႕ကပန္၊ ဇြဲကပန္၊ ဇြဲကပင္ျဖစ္လာသည္ဟုဆိုသည္။(မြန္ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္ စာမ်က္နွာ ၂၆)၊ ကရင္ဘာသာစကားျဖင့္ သေဘာၤၾကိဳးခ်ည္ေတာင္ ခြဲကေပါင္မွ ဇြဲကပင္ဟူ၍ တြင္လာေၾကာင္းလဲဆိုသည္။
(ဘားအံ့ျမိဳ႕လမ္းညႊန္ စာမ်က္ႏွာ ၂၃)
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္ေလာက္တြင္ သု၀ဏၰဘူမိေနျပည္ေတာ္၌ တိႆဓမၼမင္းႏွင့္ သီရိကပၸအမည္ရွိေသာ မိဖုရားၾကီးမွ ဖြားျမင္ေသာ သားေတာ္ တိႆဓမၼနွင့္ သီဟရာဇာတို႔သည္ တရားသံေ၀ဂရ၍ နန္းေမြကိုစြန္႔ကာ ရဟန္းျပဳလ်က္ ေနာင္ေတာ္သည္ ဂစၦဂီရိေတာင္၌၄င္း၊ ညီေတာ္သည္ ဗႏၶ၀ဂီရိေတာင္ ဇြဲကပင္ေတာင္၌၄င္း သီတင္းသံုးေတာ္မူၾကသည္။
ထိုစဥ္အခါ သီဟရေသ့သည္ သူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေကာက္ယူေမြးစားရာမွ သူငယ္ကြယ္လြန္ရာ မဇိၥဳမေဒသတြင္ လူ၀င္စားျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ထိုလူ၀င္စားသည္ ၇ႏွစ္အရြယ္၌ပင္ တရားေတာ္ကို နာၾကားရသျဖင့္ ဂ၀မၸတိဘြဲ႕ျဖင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ေလျပီးေသာ္ ခမည္းေတာ္ေဟာင္းႏွင့္ ဦးရီးေတာ္ေဟာင္းတို႔အား ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူ၍ တရားေတာ္ကို နာၾကားရေၾကာင္း လာေရာက္ေျပာၾကားေလသည္။
ရေသ့တုိ႔လည္း ၾကည္ညိဳ၀မ္းေျမာက္လွ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ပင့္ေဆာင္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ ဂ၀မၸတိမေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ျပန္ၾကြ၍ ေလွ်ာက္ထားသည့္အတိုင္း မဟာသကၠရာဇ္ ၁၁၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သု၀ဏၰဘူမိတိုင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရားၾကြခ်ီလာသည္။ သု၀ဏၰဘူမိတြင္ တိႆဓမၼသီဟရာဇာမင္း ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး၍ မဇိၥ်မေဒသသို႔ ျပန္လည္ၾကြခ်ီမည္ရွိေသာအခါ ရေသ့တို႔က ထာ၀စဥ္ကိုးကြယ္ရာကို ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္သည့္အတိုင္း တိႆရေသ့ႏွင့္ သီဟရေသ့တို႔အျပင္ ေကလာသရေသ့ကိုပါ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူစီ ေပးအပ္ခဲ့သည္။
သီဟရေသ့သည္ မိမိရရွိေသာ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူအနက္ တစ္ဆူကို ဇင္းက်ိဳက္ဘုရားေတာင္တြင္ ဘုရားတည္၍ ဌာပနာခဲ့ျပီးေနာက္ က်န္ဆံေတာ္တစ္ဆူကို ဗႏၶ၀ဂီရိေတာင္၌ မိမိသီတင္းသံုးခဲ့ဖူးသည့္အတိုင္း ေစတီတည္၍ ဌာပနာေလသည္။
ေတာင္မွာမက္ေစာက္၍ ေတာင္စြန္းအျမင့္ဆံုးေနရာတြင္ ေတာင္ဖက္ ေခ်ာက္ႏွင့္ ၅ေပအကြာခန္႔၌ ေစတီေတာ္က်ိန္း၀ပ္ ေလသည္။ ဉာဏ္ေတာ္အေတာင္ ၃၀ခန္႔ျမင့္ေလသည္။
ဤကား ဇြဲကပင္ ဆံေတာ္ရွင္ သမုိင္း ပင္ျဖစ္ေလ၏။
ဇြဲကပင္ေျမ မွ ဓါတ္နန္းရွင္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဦး၏ သမုိင္းပုံျပင္
******************************************************************
ဇြဲကပင္ ေတာင္ေျခမွ လြမ္းဆြတ္ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ၊ဂရုဏာ သက္ဖြယ္ ဓါတ္နန္းရွင္ ေမာင္ႏွမ ဓာတ္နန္းရွင္စခန္းမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ခန္႔က ေနာင္းအိမ္ဆုိင္ဆရာေတာ္ ဦးေကတု ဦးေဆာင္တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဇြဲကပင္ဆရာေတာ္ ဦးက၀ိဓဇက ဘုရားဖူးမ်ား အပန္းအျဖစခန္းလည္းျဖစ္၊ သတိရ ေအာက္ေမ့ရာလည္းျဖစ္ေအာင္
ထပ္မံမြမ္းမံခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားၾကီးစ၀္ဖါ့သန္႔(သုိင့္) ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ နန္ေဖါ့ယာ့္ တုိ ့တြင့္ စံေစ့ဖုိးႏွင့္ နန္မူးဖါန္ ဟုေခၚေသာ သားသမီး (၂)ဦး ရွိေလသည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ျခဳိးျခံေခၽြတာျပီး ရုိးရုိးသားသား ၾကဳိးစားစုေဆာင္းခဲ့သမွ် သားကေလး ရွင္သာမေဏေလာင္းျဖစ္ဖ့ုိ အလွဴၾကီးလုပ္ရန္ ေတာင္ယာ ထဲ့တြင္ အလုပ္ၾကိဳးစားေနရင္း ဖခင္ျဖစ္သူ စ၀္ဖါ့သန္႔(သုိင့္) မွာ က်ားကုိက္ရင္း ေတာင္ယာ ထဲ့တြင္ ဆုံးရွာေလသည္။
ဖခင္ၾကီး ဆုံးပါး သြားသည္ေနာက္ပုိင္းတြင့္ မုဆုိးမ နန္းေဖါ့ယာ့တုိ႔သားအမိကုိ ဘ၀ဆုိးမွ လြတ္ေျမာက္ေစလုိပါသည္ ဆုိေသာ ရြာသူရြာသားတုိ႔၏ တုိက္တြန္းခ်က္၊ မိမိဘ၀ကုိ သနားကရုဏာသက္လွပါသည္။ ကေလးေတြကုိလည္း ရင္ေသြးအရင္အခ်ာမ်ားႏွယ္ စာနာညွာတာစြာျဖင့္ ခ်စ္ခင္ပါသည္ဆုိေသာ တစ္ရြာတည္း မုဆုိးဖုိျဖစ္သူ ေစာဖါ့ပ်ဳဂ္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ပင္ထူေထာင္ရေတာ့သည္။
ထုိအခါ အျပစ္မဲ့ေသာ စံေစ့ဖုိးႏွင့္ နန္းမူးဖါန္တုိ႔ လူမမယ္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္၏ ျဖဴစင္ေသာႏွလုံးသားေလးေတြမွာ
စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ျခင္း၊ ပူပင္ေသာကေ၀ဒနာအေရာင္တုိ႔ လႊမ္းမုိးညစ္က်ဴလာသည္။ ျငိမ္သက္ခဲ့ေသာ အိမ္ကေလးမွာ ဆဲဆုိသံ၊ ေငါက္ငန္း မာန္မဲသံျဖင့္ ဆူညံလာသည္။ အေဖမုန္းတီးခဲ့ေသာ အရက္ေသစာတုိ႔ အိမ္ေပၚက မဆင္းေတာ့ ပေထြး၏ ေဒါသႏွင့္ယုတ္မာေသာ ရင့္သီးေသာ ဆဲဆုိၾကိမ္းေမာင္းသံမ်ားေအာက္မွာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ရရွာသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ နန္းေဖါ့ယာ့ခမ်ာ ဥမမယ္ အရြယ္မေရာက္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတာ့အုံေခ်ာက္ၾကား
ႏြားေက်ာင္းတဖုံ စပါးေထာင္းတစ္လွည့္ မခုိင္းရက္ ခုိင္းရက္ျဖင့္ ခုိင္းခဲ့ရွာရေလေတာ့သည္။
တစ္ေန ့တြင္ ပေထြး ျဖစ္သူမွ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဦးအား ယာခင္း သုိ ့ေခၚကာ ယာခင္းသုိ႔ သြားရာလမ္းတြင္
ျမင့္မားမတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ကမ္းပါးၾကီး ေပၚမွ တြန္းခ်ကာ တစ္ဦးတည္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးမွာ ေတာင္ေပၚမွ အက်တြင္ ဇြဲကပင္ဘုရားကုိ အာရုံျပဳကာ ကယ္တင္ဖုိ႔ဆုေတာင္းမိလုိက္ၾကပါသည္။ ကမ္းပါးေအာက္ ၀ါးရုံေပၚတင္ေနလုိ႔ အသက္ခ်မ္းသာရာရခဲ့ၾကပါသည္။ ညဥ့္နက္သည္အထိ ဘုရားကုိ ၾကည္ညဳိရင္း အရုဏ္က်င္းလုကာမွ မိခင္ထံျပန္လာကာ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။
ကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ က်စ္ေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း နန္းေဖါ့ယာ့ မခ်ိတင္ကဲ ခံစားရေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ အိမ္မွာ ျပန္လည္၍ ေခၚထားဖုိ႔ကေတာ့ လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ေသာအခါ ရင္ေသြးႏွစ္ေယာက္ အသက္မေသလုံျခဳံေအာင္ မိမိႏွင့္လည္း အလွမ္းမေ၀းရေအာင္ ဇြဲကပင္ေတာင္ေပၚက ေတာအုပ္အငူ လုိဏ္ဂူထဲတြင္ ထားခဲ့ေလသည္။
"အေမထားခဲ့ေသာ ေတာအုပ္အငူ လုိဏ္ဂူထဲကလည္း ေ၀းေ၀းလံလံကုိ မသြား၀့ံ။ ၾကည့္ေလရာရာ ေတာအုပ္ၾကီးက ပိန္းပိတ္ညဳိေမွာင္ေနသည္။ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးသည့္ေနရာ လူသူကင္းေ၀း၍ သားရဲတိရစၧာန္တုိ႔အသံမ်ားကုိသာ ၾကားရသည့္ေနရာ သည္ေနရာမွာ မိခင္က လာပုိ႔ထားခဲ့သည္။ ပေထြးရန္ကုိ ေၾကာက္လြန္းလို႔သာ ေနခဲ့ရေပမယ့္ အေမ့ကုိ မခြဲခ်င္ၾက၊ လြမ္းေပမယ့္လည္း လမ္းကမသိ၊ ေတာတိရစၧာန္တုိ႔ရန္က ရွိေသးသည္။ အနီးအပါးက ရသမွ် ေတာသီႏွံကေလး မ်ားကုိ ခူးဆြတ္စားေသာက္ရင္း ဥတုရသီႏွင့္ေတာဒဏ္ကုိ ၾကံ့ၾကံ့ခံေနၾကရရွာသည္။ ႏွမငယ္ကေလးက ဘာမွ်မသိ ရွာေသးေတာ့ အစ္ကုိျဖစ္သူမွာ ဂရုစုိက္ရသည္။ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံရဲ၊ အေဖကုိတမ္းတ၊ အေမ့ကုိလြမ္းရေသာ ေ၀ဒနာတုိ႔ကုိ ၾကိတ္မွတ္ခံစားရင္း ဒုကၡမုန္တုိင္းဒဏ္ကုိ အလူးအလဲ အံတူေနၾကရွာသည္။
ရံဖန္ရံခါတြင္ ဇြဲကပင္ေတာင္သုိ႔ ဘုရားဖူးလာၾကသူမ်ား ေရာက္လာၾကပါ၏။ ၎တုိ႔ေပးသြားေသာ စားေရရိကၡာေလး မစုိ႔မပုိ႔ႏွင့္ မွ်တစားရသည့္အခါလည္း ရွိသည္။ ငယ္ရြယ္သူ ႏွမေလးကုိ ငဲ့ညွာရလြန္းေတာ့ အစ္ကုိလုပ္သူမွာ ၀လင္သည္ဟုပင္ မရွိခဲ့။
တစ္ေန႔ေသာ နံနက္တြင္ ခ်မ္းေအးလွေသာ ရာသီဥတုကုိ မီးပုံဖုိျပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အံတုရင္ဆုိင္ေနၾကစဥ္ ခံ့ညားေသာ ရေသ့အုိၾကီးတစ္ပါး သူ႔ထံ ေရာက္လာသည္။ ရေသၾကီးမွ ငယ္ရြယ္လွေသာ သနားဖြယ္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဦးအား ေရႊေရာင္၀င္းေနသည့္ ေဆးလုံးသုံးလုံးေပး ကာ မီးဖုိ ့အတြင္းသုိ ့ဆင္းခုိင္းရာမွ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေသာ လုလင္ပ်ဳိႏွင့္ လုံမပ်ဳိေလးႏွစ္ဦးအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။
ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဦးမွ ရေသးၾကီးေပးခဲ့ေသာ သုံးမကုန္ႏုိင္တဲ့ အစြမ္းေတြ၊ ဣဒၶိပါဒ္တန္းခုိးေတြ ရၾကျပီ၊ ရေသၾကီး အားေပးခဲ့ေသာ ကတိစကား အတုိင္း "သာသနာေတာ္အတြက္ လုံ႔လ၀ီရိယစုိက္ၾကေပေတာ့၊ သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိသူေတြရယ္၊ ေဟာဒီ ဇြဲကပင္ေတာင္ကုိ ဘုရားဖူး လာၾကသူေတြ မွန္သမွ်ရယ္၊ စီးပြားေရးလာဘ္လာဘ တုိးေအာင္ က်န္းမာရႊင္လန္းေအာင္ မင္းတုိ႔ေမာင္ႏွမ ေစာင့္ေရွာက္ရစ္ၾကေပေတာ့" ဟူေသာ အမွာ စကားအတုိင္း သစၥာျပဳကာ ဇြဲပကင္ ေတာင္ေတာ္ႏွင့္ ဆံေတာ္ရွင္ ျမတ္အား ေစာင့္ေရွာက္ ေနခဲ့ပါသည္။
ဇြဲကပင္ ဆံင္ေတာ္ရွင္သမုိင္းစာအုပ္မွ အတုိ ခ်ဳပ္ ေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပထားသည္။