ကရင္ျပည္နယ္ဇြဲကပင္နဲ႔မနီးမေ၀းမွာသမိုင္း၀င္ဆႏၵန္ဂူကိုၾကားရံုပဲၾကားဖူးပါတယ္
မသြားဖူးေသးလို႔ျပန္ရင္လည္ျဖစ္ေအာင္လည္မွာေသခ်ာတယ္
အမ်ိဳးေတြသိထားေအာင္ဖတ္လိုက္ၾကေနာ္
သူမ်ားစီကယူလာတာပါ..မူရင္းပိုင္႐ွင္အားေက်းဇူးတင္ပါတယ္..Credit full..
ဆဒၵန္လိုဏ္ဂူ(ကရင္ျပည္နယ္)
ဆဒၵန္လိုဏ္ဂူတည္ေနရာ
ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံျမိဳ႕ေတာင္ဖက္ မုိ္င္-၂၀ အကြာရွိ ဇြဲကပင္ေတာင္တန္း၏ ေတာင္ဖက္အစြန္ဆုံးတြင္ ထန္႔ကမာ့ခမိုက္ - ဆဒၵန္လုိက္ဂူေတာ္ရွိသည္။
ေကာ့မူးတာေက်းရြာအုပ္စု၊ ေကာ့၀ါးဆူးရြာႏွင့္နီးသည္။ ဇြဲကပင္ေတာင္ အေရွ႕ဖက္ကားလမ္း အိႏၵဳရြာမွတစ္ဆင့္လည္းေကာင္း ဇြဲကပင္အေနာက္ဖက္ ဘားအံ ဒုံရင္းကားလမ္းမွလည္းေကာင္း မြန္ျပည္နယ္မွလာမည္ဆိုလ်င္ ဂိ်ဳင္း (ဇာသျပင္) တံတားကိုျဖတ္ကာ ၊ ေရႊျပည္ေတာင္ အပါယ္ပိတ္ဘုရားလမ္းခြဲမွလည္းေကာင္း သြားေရာက္ႏုိင္သည္။
တန္႔ကမာ့ခမိုက္ဟုေခၚျခင္းအေႀကာင္း
လိုဏ္ဂူအနီးတြင္ ေရကန္ႏွင့္ ကန္႔အိတ္ပင္ရွိေသာေႀကာင့္ ထိုေနရာအရပ္ေဒသကို အစြဲျပဳ၍ ေခၚေ၀ၚျခင္း ၊ျဖစ္သည္။
ဆဒၵန္လိုဏ္ဂူဟုေခၚျခင္းအေႀကာင္း
လုိဏ္ဂူ၏ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ဧက ၂၀-ခန္႔က်ယ္ေသာ အင္းအိုင္ႀကီးရွိသည္။ ထိုအင္းအိုင္ႀကီး၏ ေတာင္ ဘက္တြင္ ထန္႔ဘိုင္းနာ့ေခၚ ဆင္ဟုိင္းေတာင္ႏွင့္ အင္းႀကီးရွိသည္။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့သည့္ ဆဒၵန္ အုိင္ဟု တင္စားႀကသည္။ ထူးဆန္းေသာ သဘာ၀ေက်ာက္တုံး၊ ေက်ာက္ေဆာင္၊ ေက်ာက္ပန္းခက္တို႔ရွိ သည္။ ထိုသဘာ၀တရားတို႔သည္ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဇာတ္၀တၳဳႏွင့္ မ်ားစြာတူညီသည္ကို အစြဲျပဳ၍ ဆဒၵန္ဂူ ဟု ေခၚတြင္ႀကသည္။
နန္းေရႊက်င္ႏွင့္ဆဒၵန္ဂူ
ေရွးအခါက ဒုံရင္းေနျပည္ေတာ္ သုဓမၼရာဇာမင္းႀကီးႏွင့္ အဂၢေဒ၀ီမိဖုရားတြင္ ေဒ၀ဇာဏီဟူေသာ သားေတာ္တစ္ေယာက္ရွိသည္။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ မုလအိ၊မုလအရွိမည္ေသာ ရေသ့ႀကီးႏွစ္ပါးထံ ပညာသင္ရာ ၁၈-ရပ္ေသာအတတ္ကို သင္ယူျပီးေျမာက္ခဲ့သည္။ ရေသ့ႀကီးတို႔၏ ဒါယကာျဖစ္သူ ဘိုးတာေပါ၏ သမီး နန္းေရႊက်င္ႏွင့္လက္ထပ္ျပီးေနာက္ မိဘကန္႔ေတာ့ရန္ ဦးရီးေတာ္ဘိုးလုံးေတာ္ႏွင့္ အတူ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ နန္းေရႊက်င္၏ အကိုျဖစ္သူ တန္ပိေပ်ာ္သည္ ညီမျဖစ္သူ ဒုကၡေရာက္လ်င္ သိရန္အလို႔ငွာ ကတိသစၥာပန္းစုိက္ပ်ိဳးထားကာ ေန႔စဥ္ေရေလာင္းေတာ့သည္။ ထုိသုိ႔ခရီး ဆက္ခဲ့ရာ က်ဳံတိုးေတာင္သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ က်ဳံတိုးေတာင္သည္ နတ္၊၀ိဇၨာမ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ရေသာ နတ္ဂမုန္း ေဆးပင္ေဆးဥတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ က်ဳံတိုးေတာင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်င္ ပူေဇာ္ ပသျပီးမွ သြားရ သည္။ နန္းေရက်င္တို႔သုံးဦးသည္ မပသပဲသြားမိသျဖင့္ ဂမုန္းပင္၊ေဆးပင္မ်ား တန္ဖိုးပ်က္္ကုန္ရာ နတ္၀ိဇၨာ တို႔ အမ်က္ထြက္သျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ယွက္ကာ မင္းသားကို က်ိဳင္းေခ်ာင္းတြင္ ေသေအာင္သတ္၍ မိေက်ာင္းအျဖစ္ထားေတာ့သည္။ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ဂူအတြင္းထည့္ထားကာ ဂူ၀ကို ပိတ္ထား ခဲ့သည္။ ဂူတြင္ ကိုယ္၀န္ရသျဖင့္ နန္းေရႊက်င္မွ ကယ္တင္ပါရန္ နတ္တို႔အား တိုင္တည္သျဖင့္ သိႀကားမင္း ဆင္းကယ္ေလသည္။ သားငယ္ကိုကား ေခၚယူေမြးျမဴထားသည္။ သားေတာ္အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါ မယ္ေတာ္ႏွင့္ ဦးရီးေတာ္တို႔ကို ကယ္တင္ျပီး ဒုံရင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားရန္ သိႀကားမင္းထံခြင့္ပန္သည္။ သိႀကားမင္းမွအကယ္၍သြားမည္ဆိုလ်င္ လမ္းခရီးတြင္ ေရႊေယာင္ယဘုရားကို ေတြ႔ပါက ရွိမခုိးပါႏွင့္ အေႀကာင္းမွာ သင့္ဘုိးေတာ္ ဒုံရင္းဘုရင္သည္ ေစတီတည္ရာ ထီးမတင္မီငါတည္ေသာဘုရားကို ထီးေတာ္ မတင္ရေသးပဲလ်က္ ရွိခုိးပါက ေယာက်္ားျဖစ္က က်ားကိုက္ေစ၊ မိန္းမျဖစ္က ေျမြနဂါးပတ္ ၍ ေသေစ-ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့သည္။ ထီးတင္၍မျပီးမီ နတ္ရြာစံခဲ့သည္။ ထို႔ေႀကာင့္ ရွိမခိုးပါႏွင့္-ဟုေျပာကာ သြားခြင့္ျပဳသည္။ သိႀကားမင္းသည္ အျခားသူမဟုတ္ တစ္ခ်ိန္က ဒုံရင္းေနျပည္ေတာ္၏ဘုရင္ သုဓမၼရာဇာ ၊ ျဖစ္သည္။ မင္းသားသည္ မယ္ေတာ္ကိုကယ္တင္၍သြားရာ လြန္းညေတာင္ေျခအေရာက္တြင္ မိခင္ကို သင့္ေတာ္ရာထား၍ ဦးရီးေတာ္ႏွင့္အတူ ေရရွာထြက္ခဲ့သည္။ အျပန္တြင္ ေစတီေတာ္ကိုျမင္၍ ႀကည္ညိဳ လြန္းသျဖင့္ ရွိခုိးရာ က်ားတို႔က အလိုလိုထြက္ကာ ကိုက္ႀကသည္။ ဦးရီးေတာ္သည္ နန္းေရႊက်င္ကို အေႀကာင္းခ်င္းရာအစုံ ေျပာျပရာ နန္းေရႊက်င္သည္ ရူးမတတ္ခံစားလ်က္ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာရာ ဆဒၵန္ဂူကိုေတြ႕ရသျဖင့္ ထုိဂူတြင္ ရေသ့မ,၀တ္ကာ ဦးရီးေတာ္ကား ကပၸိယအျဖစ္ျဖင့္ ေနထုိင္ေလသည္။ မုလအိမုလအ,ေတာင္ရွိ အစ္ကုိျဖစ္သူ တန္ပိေပ်ာ္၏ သစၥာပန္းသည္ ေန႔စဥ္ေရေလာင္းေသာ္လည္း ညိႈး သထက္ညိႈးလာရာ ညီမေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနသည္ကို သိလိုက္ရသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ လုိက္လာရာ လမ္းခရီး တြင္ ရေသ့ႀကီးတို႔ ေပးလုိက္ေသာ ေဆးလုံးတန္ခိုးေႀကာင့္ အႏၱရာယ္ကင္းခဲ့သည္။ ၀ိဇၨာနတ္မ်ားကို ေမးျမန္းရာ သိႀကားမင္းသယ္ေဆာင္သည္မွစကာ အေႀကာင္းစုံရွင္းျပသည္။ တန္ပိေပ်ာ္ သည္ ေဆး လုံးျဖင့္ မိေက်ာင္းကို ပစ္ေပါက္ရာ မိေက်ာင္းသည္ ေဒ၀ဇာဏီမင္းသား အသြင္ကိုရရွိသည္။ ဆဒၵန္ဂူ သို႔ေရာက္ေသာအခါ ရေသ့တို႔ကလည္း စ်ာန္ျဖင့္ေရာက္လာသျဖင့္ နန္းေရႊက်င္ကို လူ၀တ္လဲေစ လ်က္ ျပန္လည္ လက္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ ဤကား နန္းေရႊက်င္ႏွင့္ ဆဒၵန္ဂူတို႔ဇာတ္လမ္းတည္း။
ေလးသည္ေက်ာ္,လစြဲႏွင့္ ဆဒၵန္ဂူ
ထန္႔ကမာ့ခမိုက္-ဆဒၵန္ဂူသည္ ေနရာက်ယ္၍ တိုးလ်ိဳးေပါက္ရွိသည္။ ေျမျပင္အထက္ ေပ-၂၀ခန္႔တြင္ တည္ရွိသည္။ အခါတစ္ပါး ကရကၠကတိုင္းဘုရင္ တိႆသကၠသည္ ယြန္းသူပုန္တို႔ကို ႏွိမ္ႏွင္းရာ ႏုိင္ငံ အစြန္ အဖ်ား ဒုိဟန(ေဒါန)ေတာင္တန္းေဒသသို႔ ေရာက္ခဲ့ရာ ဤေနရာသည္ ရန္ေပါင္းေအာင္ရာ အရပ္ျဖစ္၏-ဟု ဆိုကာ ေဇယ်ျမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ကာ ခုနစ္လတုိင္တိုင္ေနထုိင္သည္။ ထိုသို႔ေနစဥ္အတြင္း ဇြဲကပင္ေတာင္ေျခ ဆဒၵန္ဂူတြင္ စခန္းခ်လ်က္ ရပ္ရြာကိုေစာင့္ေလွ်ာက္ေသာ ေလးသည္ေက်ာ္,လစြဲသည္ လက္ေဆာင္ပဏၰာႏွင့္အတူ ဘုရင့္အားလာေရာက္ ဂါရ၀ျပဳသည္။ ဘုရင္သည္ လစြဲအား လုဒၶေယာဓဘြဲ႔ အပ္ႏွင္း၍ ကရင္၊လ၀၊ပအို၀့္၊ရွမ္း၊မြန္တို႔ ေနထုိင္ေသာ ပအာ၀နေဒသကုိ ဘုရင့္ကုိယ္စား လႊဲအပ္အုပ္ ခ်ဳပ္ေစသည္။ လုဒၶယုဓ္မင္းသည္ ပအာ၀နေတာအုပ္ကို ျမိဳ႕ျပတည္ေထာင္သည္။ ပအာ၀နေတာႀကီးႏွင့္ ဇြဲကပင္ေတာင္ေျခ ပတ္၀န္းက်င္တို႔ကို ပအာ၀နေနျပည္ေတာ္အျဖစ္ ေပးသနားေတာ္မူသည္။ တိႆသကၠ မင္းလက္ေအာက္တြင္ ၂၁-ႏွစ္တိုင္ေအာင္ ထီးရံနန္းရံမင္းအျဖစ္ ေနခဲ့ျပီး ေကာဇာ ၁၁၀-တြင္ တိႆသကၠ မင္းနတ္ရြာစံသျဖင့္ သီးျခားမင္းျပဳသည္။ ဘိုးေတာ္မင္းလက္ထက္ ၁၁၄၉-ခု၊ မြန္ရာဇ၀င္မွ ျမန္မာဘာသာ သို႔ ျပန္ဆိုေသာ က်မ္းတြင္ ေဂါတမဘုရားရွင္မပြင့္မီ ၁၄-ႏွစ္မွစ၍ ပရိနိဗၺာန္စံျပီး သာသနာသကၠရာဇ္ ၁၆၀၁-တြင္ သု၀ဏၰဘူမိတုိင္း သုဓမၼ၀တီ သထုံျပည္တြင္ မႏုဟာမင္းလက္ထက္တိုင္ ပအာ၀နျမိဳ႕ ရွိခဲ့ေႀကာင္း ဆိုထားသည္။
ဆဒၵန္ဂူ၏ အံ့ဖြယ္ေနရာမ်ား
၁။ေက်ာက္ေသြးတြင္း = စီးပြားျဖစ္လုပ္စဥ္က မထြက္ပဲ ကုသိုလ္ျဖစ္ေ၀ငွေသာအခါ ပုံမွန္ျပန္ထြက္ေသာ ၊ ေက်ာက္ေသြးတြင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ္တြင္းေရာဂါမ်ားေပ်ာက္သည္။
၂။ႀကယ္ေရာင္ေတာက္ေသာ စိန္ေတာင္ႀကီး = ဂူတြင္းတြင္ ထိုသို႔အေရာင္ေတာက္ေသာ္လည္း ဖဲ့ယူ၍ အျပင္ေရာက္ေသာအခါ အေရာင္ေတာက္မႈမရွိေတာ့ေပ။ သာမန္အျဖဴေရာင္သာထြက္ေတာ့သည္။
၃။လႊသ႑ာန္ႏွင့္တူေသာ သဘာ၀ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး = ဆဒၵန္ဆင္မင္းအစြယ္ကို မုဆိုးႀကီးျဖတ္စဥ္က လႊသ႑ာန္ျဖစ္ေနသည္။
၄။မုဆိုးျမားေပါက္ = ထိုေတာင္၏ အေပါက္မွာ ၀ုိင္းေန၍ လြန္ႏွင့္ေဖါက္ထားသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။
၅။သမီးေတာ္စံျမန္းေသာဂူ = အေမွာင္တြင္ အေရာင္တစ္မ်ိဳး အလင္းတြင္ အေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ လုံလုံျခဳံျခဳံရွိ၍ ၀င္ရခက္သည္။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းက သူ၏သမီးကို အျပင္သြားလ်င္ ဖြက္ထားခဲ့သည့္ေနရာ ဟုဆိုသည္။
၆။ေက်ာက္အူေခြ = ေက်ာက္ေႀကာရွည္ရွည္ေမွ်ာေမွ်ာမ်ားက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏အူေခြအလား ထင္မွတ္ ရသည္။
၇။စပါးက်ီေတာင္ = စပါးေစ့ႏွင့္တူေသာ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖဳန္းမ်ားရွိသည္။
၈။ေက်ာက္ကမ္းပါးယံ = လင္းႏို႔မ်ားစြာတို႔ ရွိေနႀကသည္။
၉။ေက်ာက္ရုိးပုံတုိင္ႀကီး = ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ ႏွာေမာင္းေထာင္ေနပုံသ႑ာန္ရွိသည္။
၁၀။မုဆုိးခေမာက္ = ေက်ာက္ေခ်ာတုံးႀကီးသည္ ခေမာက္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ ပုံသ႑ာန္ရွိေနသည္။
၁၁။အံသြားေႀကြက်ရာ = ေက်ာက္ဆိုင္ခဲမ်ား ေျမတြင္စုိက္၀င္ေနသည္မွာ ဆဒၵန္ဆင္မင္းကို အစြယ္ျဖတ္စဥ္ အံသြားတို႔ ေႀကြေနဟန္ျဖစ္သည္။
၁၂။ဆင္တုိင္ = အလြန္ႀကီးမားေသာ ေက်ာက္မိုးေမွ်ာ္တုိင္ႀကီးျဖစ္သည္။
၁၃။ဂူ၀လြမ္းေစတီ = ကိုးေတာင္ျပည့္ေစတီျဖစ္သည္။
၁၄။ေဘးမဲ့ေရအိုင္ = ဧက ၂၀-ခန္႔က်ယ္ေသာ အုိင္ႀကီးျဖစ္သည္။
၁၅။ဆင္ဟိုင္းဂူ = ေပအျမင့္ ၃၀-ခန္႔ရွိ၍ ေရွးအခါက ဆဒၵန္ဂူတြင္ ဆင္ျဖဴမ်ားေန၍ ဤဂူတြင္ ဆင္မည္းမ်ားေနသည္ဟုဆုိသည္။
၁၆။တြန္ထြန္႔ဖန္ေခၚ ေရေက်ာ္ကန္ = ထိုကန္နံေဘးတြင္ ေရကန္တစ္ကန္ရွိသည္။ ထုိကန္မွတစ္ဆင့္ ဇြဲကပင္ေတာင္စြယ္၊ လြန္းညေတာင္၊ လကၡဏာေတာင္၊ နတ္ထိပ္ေတာင္တို႔ကို ျမင္ႏုိင္သည္။
၁၇။လက္ေရးစင္းအုတ္ခ်ပ္မ်ား = ဤဂူတြင္ေတြ႕ရေသာ အုပ္ခ်ပ္မ်ားသည္ ေကာ့ဂြန္း၊ရေသ့ပ်ံ၊ ဖားကပ္၊ ဘုရင္ညီေနာင္၊ဓာတ္က်ိဳက္၊ ရဲသာေနာင္ခရုိင္ ဂူမ်ားရွိ လက္ေရးစင္းအုတ္ခ်ပ္မ်ားႏွင့္တူညီသည္။ လက္ေရး စင္း အမ်ိဳးအစား ၂၂-မ်ိဳးတြင္ ပါ၀င္သည္။
၁၈။ေက်ာက္ကမ္းပါးံမွ ေက်ာက္ကပ္အုပ္ခြက္ဘုရားမ်ား = ေရွးအခါက ေမွာင္ခိုသမား၊သူခိုးတို႔က တားဆီး မည့္သူ မရွိသျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ခြာယူႀကသည္။ အခ်ိဳ႕က လက္နက္အေစာင့္ထား၍ပင္ ခြာယူႀက သည္ဟုဆိုသည္။ က်ည္မထြက္သည္အထိ စြမ္းသည္ဟူေသာစကားေႀကာင့္ ခြာယူေရာင္းခ်ႀကသည္။ ယခုကား အုတ္ခြက္ေနရာေပါင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကိုသာေတြ႔ရျပီး ေက်ာက္ကမ္းပါးအျမင့္ဆုံးေနရာ ရွိ ေလး၊ငါးဆူမွအပ မရွိေတာ့ေခ်။
၁၉။ေရွးေဟာင္းေစတီေတာ္ = ဂူအတြင္း ေပ-၁၀၀ခန္႔တြင္ ကိုးေတာင္ျပည့္ေစတီတစ္ဆူရွိသည္။ ရွမ္းတို႔က တည္သည္ဟုလည္းေကာင္း မြန္တို႔က တည္သည္ဟုလည္းေကာင္း ဆိုႀကသည္။ အေထာက္ထားကား မေတြ႕ရေသးေခ်။ ထူးျခားမႈမွာ ရေသ့ပ်ံဂူရွိေစတီႏွင့္ ဥာဏ္ေတာ္အနိမ့္အျမင့္မွတပါး ပုံစံတူညီသည္။
၂၀။ဆဒၵန္ဂူေက်ာင္းရွိ ေရွးေဟာင္းရုပ္ပြားေတာ္ = ေရွးက မသမာသူတို႔ ယူေဆာင္ရာမွ လက္က်န္ျဖစ္ ဟန္တူသည္။ အက်ိဳးအပဲ့မ်ားသာ ရွိေတာ့သည္။ ကိုးဆူရွိသည္။
၂၁။တုိက္ေက်ာင္းႀကီးအေပၚထပ္ရွိ ဘီရိုႏွစ္လုံး = ၁၂၉၀-တြင္ ျပာသိုလကြယ္ ေကာ့မူးတာရြာ ဦးေဖာ္လဲတို႔ မွ ဆင္းတုခန္းလွဴသည္ဟူေသာ စာကိုေတြ႕ရွိရသည္။ ဤစာအရ ယခင္က ဆင္းတုတစ္ဆူရွိရမည္။
၂၂။ေရွးေဟာင္းေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရား = ရွမ္းတို႔က တည္သည္ဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းတို႔၏လက္ရာ မေတြ႕ရ၊ အျခားအဆုိတစ္ရပ္မွာ မုတၱမ မြန္မင္းဆက္(၀ါရီရုမင္းဆက္)လက္ထက္တြင္ တည္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေရွးကမြန္တို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္တြင္ လာေရာက္ေလ့ရွိႀကေသာ္လဲ ယေန႔ေခတ္တြင္ အေ၀းမွမလာႏိုင္ႀကေတာ့ပဲ ရပ္နီးမွမြန္တို႔သာ လာႀကသည္။ ဆဒၵန္ဂူတြင္ အႀကီးဆုံးႏွင့္ အထင္ရွားဆုံး ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သည္။
၂၃။ထူးေသာေက်ာက္တုံးႀကီး = ၁၃၂၀-ခု၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ါရိႏၵလက္ထက္ လုိဏ္အတြင္း ေစတီႏွင့္ ၊ ေလ်ာင္းေတာ္မူအႀကား ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးက်လာသည္။ ဆရာေတာ္ေရႊ႕ခုိင္းသျဖင့္ ေရႊ႕ႀကေသာ္လည္း မေရြ႕ေခ်။ ဤအတုိင္းဆုိလ်င္ ခက္ေခ်ျပီ။ သို႔ေသာ္ သႀကၤန္က်ရန္ ၂-ရက္အလို ညသန္းေခါင္တြင္ ဂူအနီးမွ လူသံကဲ့သို႔အသံမ်ားႀကားရျပီး ေက်ာက္တုံးႀကီးအနီးတြင္ မီးအလင္းေရာင္ျမင္ရ၍ ေပၚလုိက္ေပ်ာက္ လုိက္ျဖစ္ေနကာ မုိးေသာက္ေသာအခါ ေက်ာက္တုံးသည္ ေက်ာက္ကမ္းပါးဂူေျခ၌ တစ္ဖက္တြင္ မွီကပ္ေန သည္။ ယေန႔တုိင္ ၄၅-ဒီဂရီေစာင္းလ်က္ တည္ရွိေနသည္။
ဆဒၵန္လိုဏ္ဂူ၏ ႏွစ္စဥ္ပြဲေတာ္မ်ား
၁။ဆဒၵန္လိႈဏ္ဂူပြဲေတာ္ = ႏွစ္စဥ္သႀကၤန္အတက္ေန႔တြင္ ပုံမွန္က်င္းပသည္။
၂။တန္ခူးလဘုရားပြဲေတာ္ ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲ။
၃။ကဆုန္လေညာင္ေရသြန္းပြဲ။
၄။၀ါေခါင္လခ်ည္ျဖဴဖြဲ႔မဂၤလာ။ = ၀ါေခါင္လဆန္း ၁-ရက္မွ ၁၅-ရက္ထိ သင့္ေသာရက္တြင္ က်င္းပသည္။
၅။၀ါေခါင္လဆုတ္ ၁-ရက္ေန႔ မြန္အမ်ိဳးသားပြဲ။
၆ေတာ္သလင္းဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပြဲ။
၇။သီတင္းကၽြတ္ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲေတာ္။
ဆရာမန္းသင့္ေနာင္ ေရးသည့္ ဆဒၵန္လိုဏ္ဂူေတာ္-ဟူေသာ စာအုပ္မွ
No comments:
Post a Comment