သၾကၤန္ေရသဘင္ပြဲျဖစ္ေပၚလာပုံ

ျမန္မာတို႔၌ လတေပါင္း ၁၂-လ ပြဲေတာ္ေပါင္း၁၂ ပြဲဟု
သတ္မွတ္ခ်က္ရွိခဲ႔ရာ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္ဆံုုးေသာ ႏွစ္ဦးအခ်ိန္၌ က်င္းပသည့္
ပြဲေတာ္ျဖစ္၍ လူတိုင္းစိတ္ဝင္စားေသာ ပြဲေတာ္ ျဖစ္ပါ
သည္။ ေရွးမင္းတို႔လက္ထက္ေတာ္အခါက သႀကၤန္
ေျပာင္းခ်ိန္ အတာတက္ခ်ိန္တို႔ကို ေဗဒင္ပညာရွိတို႔က
ေသခ်ာစြာ တြက္ခ်က္၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ ေလ်ွာက္
ထားႀကရသည္။ထိုအခါ ဘုရင္မင္းျမတ္က သက္ဆိုင္
ရာသို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၍ သႀကၤန္ေျပာင္းခ်ိန္ အတာတက္ခ်ိန္တို႔၌ အဆန္မပါေသာ အေျမာက္သံ
မ်ား ေပးေစရသည္။အခါေတာ္ သုံးရက္အတြင္း၌ သန္႔
စင္ေသာ ေရကို အသိုက္အဝန္းတို႔ျဖင့္ ခပ္ေစျပီးလ်င္
ေစတီ ပုထိုး ရုပ္ပြားေတာ္ႏွင့္ ေဗာဓိပင္ကို ေညာင္ေရ
သြန္းႀကရသည္။နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားမ်ားႏွင့္တ
ကြ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားလည္း တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး
ေမတၲာေရစင္ဖ်န္း၍ သႀကၤန္ပြဲသဘင္ ဆင္ႏႊဲႀကရ
သည္။
ေရသဘင္အစ
~~~~~~~~~~
ဤသႀကၤန္ေရသဘင္ပြဲေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌သာ
မဟုတ္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား ျဖစ္ႀကေသာ အိႏၵိယျပည္
တရုတ္ျပည္တို႔၌လည္းရွိေလသည္။
ျမန္မာတို႔၏ ေရကစားေသာ ဓေလ့သည္ အိႏၵိယမွ ကူး
စက္ဟန္တူသည္။အိႏၵိယမ်ား ေရကစားႀကသည္ကား
ေရရိုးရိုးျဖင့္ ပက္ျဖန္းကစားႀကသည္မဟုတ္ အနီေရာင္ ပန္းဆီေရျဖင့္ ပက္ျဖနကစားႀကျခင္းျဖစ္
ေလသည္။ပန္းဆီေရျဖင့္ ပက္ျဖန္းကစားႀကျခင္းအ
ေႀကာင္းကို ကဝါလမိုင္းပုံျပင္၌ ဤသို႔ဆိုေလသည္။
တစ္ရံေရာအခါ သိႀကားမင္းႏွင့္ ျဗဟၼာမင္းတို႔သည္
ဝါထပ္ရက္ငင္ႏွင့္ ပက္သက္၍ အျငင္းအခံု ျဖစ္ပြားႀက
ရာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေလ်ွာ့မေပးဘဲ ျပင္းထန္ေသာ
အဆင့္သို႔ ျငင္းခံုမႈ ဆိုက္ေရာက္လာႀကသည္။
ထိုအခါ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ တိုင္ပင္၍ ေဗဒင္အေက်ာ္
ကဝါလမိုင္ထံ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံႀကရသည္။
ရွဳံူေသာသူက လက္ခံစတမ္းဟု ကတိကဝတ္ျပဳ၍
ကဝါလမိုင္းထံ ေမးႀကေသာအခါ ျဗဟၼာမင္း ရွဳံးနိမ့္၍
ျဗဟၼာမင္း လည္ျဖတ္ခံရေလသည္။
သို႔ေသာ္ ျပတ္သြားေသာ ျဗဟၼာမင္း ဦးေခါင္းကို
ေကာင္းကင္သို႔ ပစ္ပါက ကမာၻ၌ မိုးဆိတ္သုဥ္းသြား
လိမ့္မည္။ကုန္း၌ပစ္ပါက ေျမႀသဇာခန္းေျခာက္လိမ့္
မည္။ထို႔ေႀကာင့္ ျဗဟၼာမင္း၏ ဦးေခါင္းကို နႏၵာေဒဝီ
စေသာ နတ္သမီးမ်ားက အလွည့္က် ကိုင္ထားႀကရ
သည္။ ျဗဟၼာမင္း၏ ကိုယ္မွလည္း ေသြးမ်ားယိုစီး
လ်က္ရွိရာ ဤအတိုင္းထားပါက ကမာၻႀကီး ေသြးဗြက္
အတြင္း နစ္ျမဳတ္သြားရန္ ရွိေသာေႀကာင့္ သင့္ေလ်ွာ္
ေသာ ဦးေခါင္းကို တပ္ဆင္ရန္ ဦးေခါင္းကို ရွာေဖြေသာအခါ မဟာပိႏၷဲဆင္မင္း အိက္ေပ်ာ္ေန
သည္ကို ေတြ႕သျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ယူျပီး ျဗဟၼာ
မင္း၏ကိုယ္၌တက္လိုက္ရသည္။ထိုျဗဟၼာမင္း၏
ကိုယ္ႏွင့္  ဆင္းဦးေခါင္းနတ္မင္းကို မဟာပိႏၷဲနတ္ ဟူ
ေသာ အမည္ျဖင့္ လူတို႔ကိုးကြယ္ခဲ႔ရာျဖစ္ခဲ႔သည္။
ျဗဟၼာကိုယ္မွက်ေသာ ေသြးမ်ားကိုလည္း အႏၲရာယ္ကင္း၍ သိဒၶိေျမာက္သည္ဟူေသာ ယူဆ
ခ်က္ျဖင့္ လူသားမ်ား မိမိႏွင့္တကြ ခ်စ္ခင္ေသာသူမ်ား
အေပၚ ပက္ျဖန္းႀကေလသည္။ထိုအစဥ္အလာျဖင့္
ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတို႔သည္ နီေသာေရျဖင့္ သႀကၤန္ပြဲ ဆက္ႏႊဲ
ႀကသည္ဟု ဆိုေလသည္။
မဟာပိႏၷဲနတ္
~~~~~~~~~~~
လူခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ဆင္ဦးေခါင္းရွိေသာ နတ္ကို မဟာပိ
ႏၷဲနတ္ဟု သိႀကသည္။မဟာပိႏၷဲဟူသည္မွာ မဟာဝိနာ
ယက ဟူေသာ မဂဓ အကၡရာကို မဟာဗိနာယကဟု
ရြတ္ဆိုရာမွ ဗိနာယကို  ဗိနာယ္ ဗိႏၷဲ ပိႏၷဲဟုရြတ္ဆိုလာ
ႀကျခင္းျဖစ္သည္။မဟာပိႏၷဲျဖစ္လာပုံ အယူအဆသည္
တစ္က်မ္းႏွင့္ တစ္က်မ္းမတူညီပါေခ်။ကဝါလမိုင္း ပုံ
ျပင္က ျဗဟၼာကိုယ္ႏွင့္ ဆင္ဦးေခါင္းကို မဟာပိႏၷဲနတ္
ဟုဆိုေသာ္လည္း က်မ္းတစ္ေစာင္၌မူကား ပရေမသြာ
ေခၚေသာ သ်ီဝနတ္ဘုရား၏ ႀကင္ယာေတာ္ ပါရဝတီ
ေခၚ ပဗၺတီေဒဝီသည္ သ်ီဝ ခရီးသြားခိုက္ မိမိကိုကိုယ္ကို ပြတ္သတ္လိုက္ရာ ေခ်းေညွာ္အမွဳန္႔
မ်ားထြက္လာသည္။ထိုအမွဳန္႔မ်ားကို စုေပါင္း၍ အရုပ္
လုပ္၏။အရုပ္ျဖစ္လာေသာအခါ အသက္သြင္းလိုက္
ရာ သားေတာ္ဂေဏသ်ွ ျဖစ္လာသည္။ထိုသားေတာ္
ဂေဏသ်ွကို တံခါးးေစာင့္ထား၍ ပဗၺတီေဒဝီ ေရခ်ိဳးေန
စဥ္ သ်ွီဝခရီးထြက္ရာမွ ျပန္လာသည္။
ဂေဏသ်ွသည္ ဖခင္ျဖစ္မွန္း မသိ၍ အိပ္ခန္းအတြင္းမ
ဝင္ရန္ တားျမစ္ရာမွ သ်ွီဝ အျမတ္ထြပ္၍ မိမိတန္းခိုး
ျဖင့္ ဂေဏသ်ွကို ေခါင္းျဖတ္လိုက္၏။ထိုခဏ၌ ပဗၺတီ
ေဒဝီသည္ ေရခ်ိဳးရာမွ ထြက္လာရာ သားျဖစ္သူ ေခါင္း
ျပတ္ေနသည္ကို ျမင္၍ မိမိသားျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာဆို၍
ငိုေလသည္။ထိုအခါ သ်ွီဝသည္ မိမိသားမွန္းသိလ်ွင္
ဦးေခါင္းအစားတပ္ေပးရန္ ရွာေဖြရာ ဆင္ႀကီးကို ဦးစြာ
ေတြ႕သျဖင့္ ဆင္ဦးေခါင္းကိုျဖတ္၍ ဆက္ေပးလိုက္ရာ
လူကိုယ္ႏွင့္ ဆင္ေခါင္း မဟာပိႏၷဲျဖစ္လာသည္ဟု ဆို
ေလသည္။ဂေဏသ်ွဟူသည္ မဟာပိႏၷဲနတ္၏ အမည္
တစ္မ်ိဳး့ျဖစ္ေလသည္။
က်မ္းတစ္ေစာင္အဆို က်မ္းတစ္က်မ္း၏ အလိုမွာ
မဟာပိႏၷဲနတ္၏ မိခင္ ပဗၺတီေဒဝီသည္ ယခင္ဘဝက
ပဇာပတိနတ္မင္းျဖစ္ေလသည္။တစ္ရံေရာအခါ ပဇာပတိနတ္မင္း ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲက်င္းပရာသို႔ အျခားသ
မတ္မ်ားကို ဖိတ္ႀကားေသာ္လည္း ပဗၺႍတီ၏လင္ျဖစ္သူ
သ်ွီဝကိုမူကား ႀကမ္းတမ္းေသာေႀကာင့္ မဖိတ္ႀကား
ေခ်။ထို႔ေႀကာင့္ သ်ွီဝအျမတ္ထြက္၍ ယဇ္ပြဲကို ျဖတ္ဆီးျပီလ်ွင္ ေယာကၡမႀကီး ပဇာပတိကို သတ္
လိုက္သည္။ပဇာပတိ ေသေသာ္လည္း သမီး ပဗၺတီ
လည္း စိတ္ဆင္းရဲ၍ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသရာ ဟိမဝ
ႏၲာေတာင္၌ သေႏၶတည္ကာ ဖြားေျမာက္လာသည္။
လည္းေကာင္းကိုယ္ေရာင္သည္ ေအာင္မဲညိဳပြင့္ေရာင္
ရွိ၍ ဥမၼာဟူ၍လည္းေကာင္း ကာလီဟူ၍လည္းေကာင္း ႀကမ္းတမ္းေသာေႀကာင့္
စ႑ီဟူ၍လည္းေကာင္း စစ္ပြဲမ်ား၌ ဦးစီးတက္ေသာ
ေႀကာင့္ ဒူရဂါမယ္ေတာ္ႀကီးဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚ
ေလသည္။တစ္ရံေရာအခါ ဒူရဂါ မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္
သ်ွီဝနတ္မင္းတို႔သည္ လက္တြဲ၍ ဟိမဝႏၲာအတြင္း
လွည့္လည္ႀကစဥ္ ဆင္မ်ားေပ်ာ္ျမဴးေနသည္ကို ျမင္ရာမွ ဒူရဂါမယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ဆင္အေပၚ အာရံု
တိမ္းညႊတ္မိသည္ဟု ဆိုသည္။ထို႔သို႔ အာရံုတိမညႊတ္
မိျခင္းေႀကာင့္ သားေတာ္ဖြားျမင္လာေသာအခါ ေသြး
တစ္ပမာ နီျမန္းေသာအဆင္းရွိ၍ ဝက္ကဲ႔သို႔ ဝမ္းဗိုက္
သ႑ာန္ရွိေသာ ဆင္းဦးေခါင္းလူကိုယ္ႏွင့္ မဟာပိႏၷဲ
နတ္ျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုျပန္သည္။မဟာပိႏၷဲနတ္သည္
ဟိႏၵဴဘာသာတြင္ သ်ွီဝနတ္ဘုရား၏ သားေတာ္ျဖစ္
ေသာေႀကာင့္ အလြန္တန္းခိုးႀကီးသည္။ပညာေပး
တက္ေသာနတ္ျဖစ္သည္ဟု အမႈတစ္စံုတရာ ျပဳလုပ္
ခါနီးတြင္ ဥံဳ--သီရိဂေဏသာယ နေမာ ဟုဆိုကာ ရွိခိုး
ခဲ႔လ်ွင္ အမႈကိစၥျပီးသည္ဟု ယူဆႀကသည္။ထိုအယူ
အဆျဖင့္ ဆင္ခံဘုရားမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာ
တို႔ပင္လ်ွင္ အျမတ္တႏိုးျပဳလုပ္ကိုးကြယ္ေနႀကေလ
သည္။
မဟာပိႏၷဲပူေဇာ္ပြဲ
မဟာပိႏၷဲနတ္ကို ဘုရားအျဖစ္ မဟုတ္ပဲ သာမန္နတ္
အျဖစ္ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ကိုးကြယ္ျခင္းျပဳခဲ႔ႀက
သည္။ျမန္မာတို႔၌ ဆယ္ႏွစ္လ ဆယ့္ႏွစ္ပြဲရွိခဲ႔ရာ နတ္
ေတာ္လသည္ ေရွးယခင္က မဟာပိႏၷဲနတ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ
ေသာ လျဖစ္္ေလသည္။အင္းဝမင္မ်ား လက္ထက္
ေတာ္ကာလက မဟာပိႏၷဲနတ္ပူေဇာ္ပုံကို ေလာကဗ်ဴ
ဟာက်မ္း၌---ေရႊစည္ခံုဘုရား ဇရပ္တြင္ အစဥ္ထား
သည့္ မဟာပိႏၷဲဆင္းတုကို နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၃ ရက္ေန႔က ျမန္မာ ပတ္ တဆိုင္း တလိုင္းပတ္ တဆိုင္း
ကလူတို႔ႏွင့္ သဘင္ခံရသည္။ အတြင္းေတာ္ကလည္း
အခ်ိဳ အဆိမ့္ ႏြားႏို႔ ေထာပတ္ ပူေဇာ္ပြဲကို အတြင္း
ေတာ္ျမဲတို႔က ႀကပ္မတ္၍ ပူေဇာ္ရသည္။မင္းသား မင္း
ေျမး မွဴးေတာ္ မတ္ေတာ္တို႔ကို မဟာပိႏၷဲမွာ ပူေဇာ္ေစ
ရမည့္အေႀကာင္း ႏွဳိးေဆာ္၍ ပူေဇာ္ေစရသည္။
လျပည့္ေန႔ကို ရထားတြင္တင္၍ အတြင္းေတာ္မွာျပဳ
ရသည္။လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ မင္းသား မင္းေျမး
မွဴးေတာ္မတ္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာျပ၍ အပူေဇာ္ခံရသည္
ဟု မွတ္တမ္းတင္ထားေလသည္။မဟာပိႏၷဲနတ္သည္
အလြန္တန္းခိုးႀကီးမား၍ ေအာင္ဆုကိုေပးႏိုင္စြမ္းရွိ
ေသာ နတ္မငအျဖစ္ ယုံႀကည္ႀကေသာေႀကာင့္ မဟာ
ပိႏၷဲနတ္ ဦးေခါင္းျမတ္မွ ယိုစီးေသာ ေသြးသည္လည္း
လူတို႔အား က်န္းမားေရး ခ်မ္းသာေရး ေပးစြမ္းႏိုင္သည္ဟု ယံုႀကည္ႀကသည္။ ထိုယံုႀကည္
ခ်က္ျဖင့္ ဟိႏၵဴလာသာဝင္တို႔သည္ ေသြးအဆင္းရွိ
ေသာ ပန္းဆီျဖင့္  ပက္ျဖန္း ေရကစားႀကျခင္းျဖစ္ေလ
သည္။******
တရုတ္ေရသဘင္
ဟိႏၵဳတို႔၏ ေရသဘင္အစဥ္အလာသည္ နီးစပ္ရာ
ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အသြင္သ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကူးစက္ခဲံ႕
ေလသည္။တရုတ္ျပည္ ရွစ္ေဆာင္ပႏၷားျပည္နယ္ရွိ
တိုင္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ႏွစ္သစ္အခ်ိန္တြင္ ေရျဖန္းကစား
ေလ့ရွိႀကသည္။လည္းေကာင္း ေရျဖန္းကစားေလ့ရွိ
ေသာ ပုံျပင္သသည္လည္း ကဝါလမိုင္း ပုံျပင္ႏွင့္တူသ
ေယာင္ ရွိေလသည္။
ေရွးသေရာအခါက မိစာၦေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္သည္
လူကိုယ္မွထြက္ေသာ မီးတို႔ျဖင့္ လူတို႔ကို ႏွိပ္စက္ေန
သည္။သူ႔ကို လူတို႔က အန္တုႀကေသာ္လည္း မႏိုင္ႀက
ေခ်။ထို႔ေႀကာင့္ သူ႔အား အရက္ေသစာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္
ႀကရသည္။တစ္ရက္တြင္ သူသည္ အရက္အလြန္မူး
ျဖင့္ ကမာၻေပၚမွာ ငါ့ကိုသတ္ႏိဳင္သူမရွိ။ငါ့ကို သတ္လို
လ်ွင္ ငါ၏ ဆံပင္တစ္မ်ွင္ျဖင့္ ငါ၏လည္ပင္းကို ရစ္ပတ္
ႏိုင္မွ ေသလိမ့္မည္ဟု ႀကိမ္းဝါ၏။သူ႕ႀကိမ္းသံကို ႀကားသျဖင့္ လူတို႔သည္ သူ၏ အလုပ္အေက်ြး ကညာ
ခုနစ္ေဖာ္တို႔အား လာတ္ေပး၍ မိစာၦေကာင္ႀကီးကို သတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ႀကေလသည္။
ကညာခုနစ္ေဖာ္တို႔သည္ မိစာၦေကာင္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္
ေနခိုက္ သူ႔ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္တစ္မ်ွင္ကို ႏုတ္၍ သူ၏
လည္ပင္ကို ရစ္ပတ္လိုက္ရာ ဦးေခါင္းျပတ္၍ ေျမ၌
လိမ့္သြားေလသည္။ဦးေခါင္းလိမ့္ရာတစ္ေလ်ွာက္
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သျဖင့္ သစ္ပင္ ျမက္ပင္မ်ား မီး
ေလာင္က်ြမ္းသျဖင့္ ျမစ္ေရမ်ားပါ ခန္းေျခာက္သြားရာ
ကညာခုနစ္ေဖာ္တို႔သည္ ထိုမိစာၦ ဦးေခါင္းႀကီးကို တစ္
လွည့္စီ ကိုင္ေဆာင္ႀကရသည္။မိစာၦဦးေခါင္းကို ကိုင္
ေဆာင္ႀကေသာ ကညာခုနစ္ေဖာ္တို႔ အလြန္ပူ
ေလာင္လွသျဖင့္ ထိုအပူမွ သက္သာေစရန္ လူတို႔က
ေရမ်ားျဖင့္ ပက္ျဖနေပးႀကရသည္ဟုဆိုသည္။
ဤပုံျပင္သည္ ကဝါလမိုင္းပုံျပင္၌ လာေသာ ပရမီသြာ
နတ္မင္း၏ သား အာသီျဗဟၼာမင္း၏ ဦးေခါင္းကို အ
လွည့္က် ကိုင္ေဆာင္ႀကရေသာ နႏၵာေဒဝီ စံသီေဒဝီ
ေျပာကၠာေဒဝီ ရႆဏေဒဝီ ကညာေဒဝီ မေဟာရဏ
ေဒဝီ ေဃာရႆေဒဝီ နတ္သမီး ခုနစ္ေဖာ္တို႔ႏွင့္တူ
ေလသည္။***
ထိုင္းေရသဘင္~~~
ႏွစ္စဥ္ေရျဖန္းပြဲ အစဥ္အလာသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌လည္း
က်င္းပေလသည္။ထိုေရျဖန္းပြဲကို ထိုင္းတို႔က
'ဆင္ကရန္'ပြဲဟုေခၚေလသည္။ဆင္ကရန္ သကၤရန္
သႀကၤန္တို႔သည္ သကၤႏၲ ဟူေသာ မဂဓပုဒ္၌ ရ'ဟူ
ေသာ 'ေရဖ' ေရာက္၍ စကားလံုးေျပာက္လည္းလာ
ျခင္းျဖစ္သည္။သကၤႏၲ ဟူေသာ မဂဓ အဓိပၸာယ္ကား
ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းျခင္း ဟူေသာ အနက္ကို ေဟာေလသည္။
သႀကၤန္ပြဲသည္ အမွန္ေသာ္ကား ဗုဒၶဘာသာ ပြဲေတာ္
မဟုတ္ပါေခ် သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင
ဘာသာေရးဘက္သို႔ သြတ္သြင္း၍ ပြဲေတာ္ရက္မ်ား
အတြင္း ဥပုဒ္ေစာင့္ ျခင္း လွဴဒါန္းျခင္း တရားထိုင္ျခင္း
ငါးလႊတ္ျခင္း ငွက္လႊတ္ျခင္း စေသာ ဓေလ့ေကာင္း
မ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ႔ႀကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာေႀကာင့္ သႀကၤန္ရက္အ
တြင္း ျမန္မာတို႔ကဲ႔သို႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ား ျပဳလုပ္
ႀကေလသည္။အထူးအားျဖင့္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔တြင္
ေနအိမ္ကို သန္႔ရွင္း၍ မဂၤလာမရွိေသာ အေဟာင္း
အျမင္းမ်ားကို မီးရွဳိ႕ဖ်က္ဆီးႀကရသည္။
သႀကၤန္အက်ေန႔တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အား အေမႊးနံ႔
သာတို႔ျဖင့္ ေရသပၸာယ္ႀကသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္
အရြယ္ႀကီးရင့္သူတို႔အား လက္ေပၚသို႔ အေမႊးနံ႕သာ
မ်ား ဆြတ္ဖ်န္းေပးႀကသည္။အဝတ္သစ္မ်ားျဖင့္ ရွိခိုး
ကန္ေတာ့ႀကသည္။သႀကၤန္ရက္အတြင္း ငါးလႊတ္ပြဲ
မ်ား ငွက္လႊတ္ပြဲမ်ားကို တေပ်ာ္တပါး ျပဳလုပ္ႀကသည္။ သႀကၤန္ရက္အတြင္း ထင္းေခြ ေရခတ္မွစ၍ အလုပ္အကိုင္ ေရွာင္ႀကဥ္၍ ေကာင္းမႈ
ကုသိုလ္ကိုသာ အမ်ားဆံုးျပဳလုပ္တက္ႀကေလသည္။
*ျမန္မာေရသဘင္ ရည္ရြယ္ခ်က္
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၌လည္း အလြန္ရွည္ေဝးေသာ ေခာတ္ေဟာင္းမွစ၍ သႀကၤန္ေရပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ႔ႀကေပ
သည္။ျမန္မာတို႔၏ သႀကၤန္ေရပြဲသည္ ဟိႏၵဴတို႔ေရပြဲမွ
ကူးစက္လာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။သို႔ေသာ္ ျမန္မာတို႔
ကမူ ဟိႏၵဴတို႔ကဲ႕သို႔ မဟာပိႏၷဲနတ္၏ နတ္၏ေသြး
ျဖင့္ ပက္ျဖန္းသည္ဟု မယူဆပါ။ရိုးရိုးေရျဖင့္ ပက္ျဖန္း
သည္ဟု ယူဆပါသည္။ရိုးရိုးေရသည္----
၁-ႀကည္လင္သည္။
၂-ေအးျမသည္။
၃-အညစ္အေႀကးကို ပယ္သည္။
၄-ခြန္အားကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။
၅-ဓားျဖင့္ ခုတ္ပိုင္း ျခားနားေသာ္လည္း မကြဲမျပား
တစည္းတလံုးတည္း တည္သည္။
ဤတန္းခိုး ငါးပါးရွိသကဲ႔သို႔ ႏွစ္ေဟာင္းကြယ္ေပ်ာက္
ႏွစ္သစ္သို႔ ေရာက္ခ်ိန္မွစ၍ လူတိုင္းလူတိုသည္---
၁-စိတ္ႏွလံုးႀကည္လင္ပါေစ။
၂-ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ေအးျမခ်မ္းသာႀကပါေစ။
၃-ကိေလသာ အညစ္အေႀကးမ်ားကို ပယ္ခြာႏိုက္ပါေစ။
၄-ကာယအင္အား ဥာဏအင္အား ဓနအင္အား ႈဥာတိ
အင္အား ပညာအင္အား တိုးပြားပါေစ။
၅-ေရကိုတားေသာ္ အႀကားမရွိသကဲ႔သိုိ႔ လူအခ်င္းခ်ငးလည္း ေမတၲာခိုင္ျမဲႀကပါေစ ဟူေသာ
ရည္ရြဟ္ခ်က္ျဖင့္ သႀကၤန္ေတာ္ ေရသဘင္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ
ႀကျခင္းျဖစ္ပါသည္-***
ဓမၼပန္းခ်ီ -၆-'၁၉၈၃-ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း ႏွာ ၃၁ မွ ၄၁
ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။္