ဘုရင့္ေနာင္၏အၾကီးက်ယ္ဆုံးတိုက္ပြဲ

ဘုရင့္ေနာင္သည္ ေအဒီ ၁၅၆၈ ေအာက္တုိဘာ ၁၁ ရက္တြင္
ဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္မွ စစ္အင္အား ငါးသိန္းေလးေသာင္း ျဖင့္
ဒုတိယအၾကိမ္ ယုိးဒယားသုိ႔ ခ်ီတက္ေလသည္။ ႏုိင္ငံအႏွံမွ ေစာ္ဘြားမ်ား၏
အင္အား မ်ားပါ ျဖည့္တင္းထားရာ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ အၾကီးအက်ယ္ဆံုးႏွင့္
လူအင္အား အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳ ေသာ စစ္ပြဲျဖစ္သည္။ ခ်ီတက္ျပီး ပိသေလာက္ျမိဳ ႔သုိ႔
ေရာက္လွ်င္ ပိသေလာက္ျမိဳ ႔စား၏ အားထုတ္ မူကို အားရသျဖင့္
ေရႊတံုးမ်ား ခ်ီးျမင့္ေလသည္။

ယုိးဒယားျမိဳ ႔သည္ ေရမ်ားျဖင့္ ၀ုိင္းရံထားရာ စစ္ခ်ီရန္ အခက္အခဲ ရွိ၏။
ထိုအခ်က္ကို ဘုရင့္ေနာင္တုိ႔မွ
ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရင့္ေနာင္မွ ယုိးဒယားျမိဳ ႔ကို
ေရွးရုိးအတုိင္းသာ ၀ုိင္းရံထားမည္။ ဆန္ေရစပါးမ်ားကို က်ီေဆာက္ကာ
သုိေလွာင္ထားျပီး အယုဒၶယျမိဳ႔ကို ရဲမက္မ်ားျဖင့္ အထပ္ထပ္ ၀ုိင္းရံ ထားေစေလ၏။

အယုဒၶယျမိဳ႔ ရုိးထက္ျမင့္ေသာ အေျမွာက္တင္ေမွ်ာ္စင္ၾကီးကိုလည္း
ေဆာက္လုပ္ျပီး ျမိဳ ႔ကို ၀ုိင္းရံေစကာ ျမတပူအေျမွာက္ၾကီး မ်ား တင္ကာ
ျမိဳ ႔တြင္းသုိ႔ ပစ္ရန္ ျပင္ဆင္ေလသည္။ စစ္ပြဲကို အေျမွာက္ၾကီးမ်ာအား
တျပိဳင္နက္ ပစ္ေစျပီး စတင္ေလ၏။

ျမတပူၾကီးမ်ား အဆက္မျပတ္ပစ္ေနစဥ္
ေျခလ်င္ တပ္သားမ်ား သည္ အဆက္မျပတ္ ျမိဳ ႔ရုိးထက္သုိ႔ ေလွကားမ်ားေထာင္ကာ
တက္ေလသည္။

အယုဒၶယျမိဳ႔တြင္းမွလည္း ေသနတ္မ်ား၊အေျမွာက္မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ရာ
ဘုရင့္ေနာင္၏ ရဲမက္မ်ား၏ က်ရူံးေသာ အေလာင္းမ်ားသည္ ျမိဳ ႔ရုိးသမွ် ျမင့္လာေလ၏။
အယုဒၶယျမိဳ႔ရုိးသည္ အလြန္ခုိင္ခံရုံသမက ျမိဳ ႔တြင္းမွ ပစ္ခတ္ေသာ
ျမတပူအေျမွာက္ၾကီးမ်ားလည္း ျပင္းထန္သျဖင့္ အေသအေပ်ာက္မ်ားျပီး ျမိဳ ႔ရုိးေပၚသုိ႔
မတက္ႏုိင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထုိအခါ ဘုရင့္ေနာင္မွ တပ္ကို ျပန္လည္ ဆုတ္ေစေလ၏။

ထုိသုိ႔ အထိအခုိက္မ်ားသျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ စစ္ထပ္ခ်ီျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ
ေလးလ တုိင္ေအာင္ ၀ုိင္းရံ ေန၏။ ထုိအခါ ေအဒီ ၁၅၆၉ ဧျပီ ၁၆ တြင္ ဘုရင့္ေနာင္ကို
ပုန္ကန္ေသာ ယုိးဒယားမင္း (Chakkra phat {1548 -1569} ) သည္
ကြယ္လြန္ေလသည္။ ထုိအခါ ယုိးဒယားမင္း၏ သားေတာ္သည္ ဘုရင့္ေနာင္သည္
လက္ေလ်ာ့မည္သူ မဟုတ္ ဟု သိသျဖင့္ နန္းတြင္းမွ ယခင္ဘုရင္၏ လူယံုအမတ္ကို
ဖမ္းျပီး ဘုရင့္ေနာင္သုိ႔ စာျဖင့္ေပျဖင့္ ပုိ႔ေလသည္။

"ယခင္ဘုရင္ သည္ စစ္လုိလားေသာအမတ္မ်ား၏ တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္သာ
စစ္တုိက္ရသည္ျဖစ္သည္၊ အကြ်ႏ္ုပ္ဖုိ႔မူကား ဖခမည္းေတာ္အလုိကို
မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေသာင္းက်န္းမိ၏၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ဆက္ျမဲ
လက္ေဆာင္ကို ဆက္ျပီး အမူေတာ္ထမ္းပါမည္ "

ဟုေရးသားကာ လက္ေဆာင္မ်ားျဖင့္ ေပးပုိ႔ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရင့္ေနာင္မွ
စာကုိဖတ္ျပီးလွ်င္ ဖမ္းလာေသာ အမတ္ကို လႊတ္ေစျပီး ေကာင္းမြန္စြာထားေလသည္။
ဘုရင့္ေနာင္မွ ျပန္စာမရသျဖင့္ ယုိးဒယားမင္းလည္း ၾကံရာမရျဖစ္ကာ လင္းဇင္းကုိ စစ္ကူေခၚေလ၏။ လင္းဇင္းလည္း မေနသာဘဲ စစ္အင္အား သံုးေသာင္းေက်ာ္ျဖင့္ ခ်ီတက္လာေလသည္။ ထုိသတင္းကို ဘုရင့္ေနာင္ၾကားသိလွ်င္ ေယးျမိဳ ႔စား ကို တပ္မွဴ းခန္႔ျပီး စစ္အင္အား ေလးေသာင္း ေပးကာ လင္းဇင္းတပ္ကို တုိက္ေစေလ၏။

ေယးျမိဳ ႔စားလည္း ခ်ီတက္ျပီး နာလဗုိ႔ အရပ္တြင္ တပ္တည္ကာ ေနေလသည္။ ငါးရက္ခန္႔ ရွိလွ်င္ လင္းဇင္းစား၏ တပ္မ်ား ေရာက္လာျပီး အျပင္းအထန္တုိက္ၾကေလ၏။ ထုိတုိက္ပြဲတြင္ ေယးျမိဳ ႔စား က်ျပီး ဘုရင့္ေနာင္၏ တပ္ရူံးေလသည္။ စစ္ကဲမွဴ းတစ္ဦးမွ စစ္သား ၁၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္ ရွိရာ သုိ႔ ျပန္ေျပး လာေလသည္။

ဘုရင့္ေနာင္လည္း စစ္ရူံးျပီး ေျပးလာေသာ စစ္ကဲမွဴ းကို ကုိယ္လြတ္ရုန္းေျပးလာျခင္း မဟုတ္ေလာ၊ ေယးျမိဳ ႔စား တုိ႔ အသက္အေသခံ တုိက္ေနစဥ္ သင္ကား ကုိယ္လြတ္ရုန္းေျပးျခင္း ျဖစ္သည္၊ နင္မူကား ေက်းဇူးေတာ္ မေစာင့္ေသာေၾကာင့္ ျမင္းစီး ေျပးလွာသည္၊ သုိ႔ေၾကာင္း သားမယားႏွင့္တကြ ကြပ္ေလ ဟု အမိန္႔ေတာ္ခ်ေလသည္။

ထုိအခါ သီရိေဇယ်ေက်ာ္ထင္မွ ဘုရင့္ေနာင္ကို ေလွ်ာက္ေလသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ စစ္ကဲမွဴ း အလြတ္ခြာ ေျပး
ျခင္းသည္ လြတ္ျခင္း ေကာင္း၏။ စစ္ကဲမွဴ းမေျပးလွ်င္ ၊ တပ္မမွဴ း ႏွင့္တကြ စစ္ကဲမွဴ းကိုပါ လင္းဇင္းစားမွ သုတ္သင္ႏုိင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴ းတုိ႔ မ်က္ႏွာထားစရာ မရွိျပီ၊ ထုိသတင္းကို ျပည္ေထာင္ခ်င္း မင္းတကာကို ၾကားလွ်င္း လင္းဇင္းစား၏ ဘုန္းသတင္းကုိ ၾကီးလိမ့္မည္ ယခု စစ္ကဲမွဴ းမွ ေျပးလာျခင္းေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ လွ ေခ်သည္ ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္ေလ၏။

ထုိေနာက္ ေဘးမွ စစ္သူၾကီးမ်ား၊ တပ္မွဴ းမ်ားမွ ၀ုိင္း၀န္းေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္လည္း စစ္ကဲမွဴ းကို လႊတ္ေလ၏။ ဘုရင့္ေနာင္လည္း ခ်ီတက္လာေသာ လင္းဇင္းစားကို ကုိယ္ေတာ္တုိင္ တုိက္မည္ ယုိးဒယားကို ရံထားေသာ တပ္ကို တစ္၀က္ျဖဳတ္ကာ လင္းဇင္းစားကို တုိက္ရန္ ျပင္ဆင္ေလသည္။

လင္းဇင္းမင္း ကုိတုိက္ရန္ မွဴးမတ္မ်ားမွ ပရိယာရ္အၾကံေပးၾကေလသည္၊
ထုိအၾကံမ်ားထဲတြင္ အမတ္မင္း ဗညားဒလ ၏ အၾကံကို ဘုရင့္ေနာင္မွ
အလြန္သေဘာက်ေလ၏။ အၾကံမွာ ယုိးဒယားမင္းဘက္မွ ဘုရင့္ေနာင္ထံ
ဓားစာခံအျဖစ္ ဆက္သ ထားေသာ ယုိးဒယားအမတ္ ကုိ လင္းဇင္းမင္းထံ
စာျဖင့္ လႊတ္ေစမည္၊ ထုိစာကို ယုိးဒယားဘုရင္မွ ပုိ႔ဟန္ ျပဳမည္၊
ထုိအခါ လင္းဇင္းမင္းမွ ယံုျပီး ေရွ့သုိ႔ ရဲရဲ၀ံ၀ံ ခ်ီတက္လာမည္၊
ထုိအခါ ခံတပ္မေဆာက္ရဘဲ ေျမျပင္တုိက္ပြဲတြင္ ဘုရင့္တပ္ႏွင့္ ေတြ႔ကာ
ဘုရင့္ေနာင္မွ ႏုိင္ေအာင္ တုိက္ႏုိင္မည္ စသျဖင့္ ဗညားဒလမွ ေလွ်ာက္ေလ၏။

ဘုရင့္ေနာင္လည္း ထုိအၾကံကို သေဘာက်ေလ၏။ဘုရင့္ေနာင္မွ ဗညားဒလအား
ယုိးဒယားအမတ္ကို စည္းရံုးသိမ္းသြင္းရန္ အမိန္႔ေပးေလသည္။
ယုိးဒယားမင္းဘက္မွ ဓားစာခံအျဖစ္ ဆက္ခံရေသာ အမတ္လည္း ယုိးဒယားမင္းကို
စိတ္နာၾကည္းထားသျဖင့္ ဗညားဒလ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းေသာအခါ အမူေတာ္ကို
ထမ္းမည္ဟု သစၥာခံေလသည္။ ဗညားဒလ၏ အၾကံအတုိင္း ယုိးဒယားအမတ္သည္
လင္းဇင္းမင္းထံ သြားေလ၏။

စာထဲတြင္ လင္းဇင္းမင္းအား ယုိးဒယားျမိဳ႔ေတာ္ကို အျမန္ခ်ီလာပါ၊
ေရာက္လွ်င္ အျပင္မွ တုိက္ပါ၊ ယုိးဒယားမင္းမွ ျမိဳ႔တံခါးဖြင့္ကာ ခႊ်န္းဖြင့္ကာ
တုိက္မည္၊ ထုိအခါ ဘုရင့္ေနာင္တပ္မ်ား ခံႏုိင္မည္မဟုတ္ဟု ယုိးဒယားမင္းက
စာေစသည္ အဟန္ျဖင့္ သြားေလ၏။ လင္းဇင္းမင္းလည္း ထုိစာထက္ လာပုိ႔သူမွာ
ယုိးဒယားနန္းတြင္းရွိ ရာထူးၾကီးအမတ္တဦးျဖစ္သျဖင့္ ပုိမိုယံုၾကည္ကာ အျပင္းခ်ီတက္ေလ၏။

ဘုရင့္ေနာင္လည္း လင္းဇင္းမင္းတုိက္ရန္ အိမ္ေရွ့မင္းသားဦးေဆာင္ေသာ တပ္စု၊
မုိးေကာင္းေစာ္ဘြား တပ္၊ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားတပ္၊ အင္း၀ျမုိ႔စားတပ္၊
ညီေတာ္ ေတာင္ငူျမိဳ႔စားတပ္၊ တုိ႔ကို လင္းဇင္းမင္း ကုိ တုိက္ရန္ အျပင္းခ်ီေစေလ၏။
ဘုရင့္ေနာင္မွာမူ စစ္သည္ ငါးေသာင္းျဖင့္ ေနာက္တပ္မ ျပဳကာ
ေနာက္မွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ီတက္ေလ၏။
ေအဒီ ၁၅၆၉ ဧျပီ ၂၃ တြင္ ယုိးဒယားျမိဳ႔ေတာ္မွ ခြာကာ
လင္းဇင္းကုိ တုိက္ရန္ ခ်ီတက္ေလသည္။

အိမ္ေရွ့မင္းသားတပ္၊မုိးေကာင္းေစာ္ဘြားတပ္၊အင္း၀ျမိဳ႔စားတပ္ အစရွိသည့္
တာ၀န္က်ေသာ တပ္စုမ်ား သည္ လင္းဇင္းမင္းကို လက္ဦးအလ်င္အရရန္
စုိင္းျပင္းကာ မိမိတုိ႔လက္ေအာက္သားမ်ားကို လင္းဇင္းမင္း ခ်ီတက္လာသည့္
လမ္းကုိ အျပင္းစံုစမ္းၾကေလ၏။ နာလဗုိ႔အရပ္တြင္ ခ်ီလာသည္ဟု
သတင္းရသည့္ႏွင့္ တပ္စုမ်ားသည္ အျပင္းခ်ီတက္ၾကေလသည္။

ထုိအခါ အျပင္းခ်ီတက္လာေသာ တပ္စုႏွင့္ လင္းဇင္းမင္းတပ္ကို ေတြ႔ၾကရာ
လင္းဇင္းမင္းတပ္မွ စိန္ေျပာင္းၾကီးမ်ားျဖင့္ စတင္ပစ္ခတ္ေလ၏။
အင္း၀ျမိဳ႔စားသည္ မိမိတပ္ကို ေတာဘက္သုိ႔ ေကြ႔ေစျပီး လင္းဇင္းမင္းတပ္ကုိ
ေဘးမွ ေဖာက္၀င္ကာ တုိက္ေလ၏။ လင္းဇင္းမင္းလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္သျဖင့္
အျပင္းျပန္ခုခံေလသည္။ အိမ္ေရွ႔မင္း ႏွင့္ တျခား ျမိဳ႔စားမင္း မ်ားလည္း
ထုိအျခင္းအရာျမင္လွ်င္ ဆင္ကို ခၽြန္းဖြင့္ကာ ၀င္တုိက္ေလ၏။

ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ အျပင္းအထန္တုိက္ျခင္းခံရသျဖင့္ လင္းဇင္းမင္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ မိမိ၏တပ္ကို ေနာက္ ဆုတ္ရန္ အမိန္႔ေပးေလ၏။ လင္းဇင္းမင္းသည္ ယခု တပ္ကို
ဆုတ္ေသာ္လည္း ဘုရင့္ေနာင္တပ္မ်ား အမွီ လုိက္လာႏုိင္သည္ကို သိသျဖင့္
အမတ္တဦးလႊတ္ကာ ဘုရင့္ေနာင္ထံ စာဆက္ေလ၏။ ထုိစာတြင္ ဘုရင့္ေနာင္အား
သစၥာခံမည့္အေၾကာင္းကို စာျဖင့္ေပျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္
ဘုရင့္ေနာင္မွ ယံုကာ မုိးလည္း ခ်ဳပ္သည့္ႏွင့္ မိမိ၏ တပ္မ်ားကို မလိုက္ရန္
အမိန္႔ေပးေလသည္။

လင္းဇင္းမင္းလည္း ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္တကြ ျမိဳ႔စားမင္းမ်ား တပ္ခ် ေနသည္ကို
ၾကားသည္ႏွင့္ တညဥ့္လံုး လင္းဇင္းျမိဳ႔ေရာက္ေအာင္ ေျပးေလ၏။
ဘုရင့္ေနာင္လည္း တပ္ေတာ္ခ်ေနစဥ္ သားေတာ္ အိမ္ေရွ႔မင္းႏွင့္ တကြ
ျမိဳ႔စားမ်ားကို ေခၚကာ လင္းဇင္းမင္းေျပးေအာင္ မည္သူတုိက္သနည္းဟု ေမးေလ၏။
ထုိအခါ အိမ္ေရွ႔မင္းမွ မိမိတုိက္သျဖင့္ ေျပးသည္၊ တျခား ျမိဳ႔စားမ်ားလည္း
မိမိတုိ႔ တပ္ တုိက္ေသာေၾကာင့္ ေျပးသည္ ဟု ေအာင္ပြဲကို လုၾကေလ၏။

ဘုရင့္ေနာင္လည္း အျပင္းရယ္ေတာ္မူျပီး၊ ဖမ္းမိေသာ လင္းဇင္းအမတ္မ်ားကို
ေခၚကာ မည္သူ တုိက္၍ အသင္တုိ႔ တပ္ပ်က္သနည္း ဟု ေမးရာ
လင္းဇင္းအမတ္မ်ားမွ အသားညိဳညိဳ၊ ႏွင့္ ဆင္နီ စီးေသာ သူမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပ္ကို
ေလးစုကြဲေအာင္ တုိက္ေသာေၾကာင့္ ပ်က္ရသည္ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ဘုရင့္ေနာင္လည္း သားေတာ္အိမ္ေရွ႔မင္းႏွင့္တကြ ျမိဳ႔စားမ်ားကို စစ္၀တ္တန္ဆာမ်ား
၀တ္ေစကာ ဆင္စီး ေစလ်က္ လင္းဇင္းအမတ္မ်ားေရွ႔သုိ႔ တစ္ဦးခ်င္း ထြက္ေစေလသည္။

တစ္ဦးခ်င္းထြက္ရာ အင္း၀ျမိဳ႔စား အလွည့္အေရာက္တြင္ လင္းဇင္းအမတ္မ်ားသည္
တဲၾကား၊အံုၾကား လွ်ိဳးငံုကာ ေျပးၾကေလ၏။ ထုိအခါ ဘုရင့္ေနာင္မွ သေဘာအလြန္က်ကာ
ရယ္ေမာလ်က္ အေမာင္အင္း၀ စား ပြဲေပတည္း ဟု ဆုိျပီး မိမိ၏ ေရႊစားေတာ္ခြက္
၊ ေရႊကြမ္းခြက္၊ လက္ေကာက္ေတာ္၊လက္စြပ္ ႏွင့္ လင္းဇင္းသား၊သူ အေယာက္တစ္ရာ ၊ ဆင္တစ္ဆယ္၊ျမင္း ႏွစ္ဆယ္ ခ်ီးျမင့္ေလ၏။ သားေတာ္ အိမ္ေရွ႔မင္း ႏွင့္ တကြ
က်န္ရွိေသာ ျမိဳ႔စားမ်ားကိုလည္း တန္ရာတန္ရာ ဆုကို ခ်ီးျမင့္ေလသည္။

ဘုရင့္ေနာင္သည္ လင္းဇင္းမင္းကို လမ္းခုလတ္မွ တုိက္ႏုိင္ခဲ့ျပီး
ယုိးဒယားျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ မလာႏုိင္ေအာင္ တားႏုိင္ခဲ့ေလ၏။ ထုိေနာက္
အမိန္႔ေတာ္အသစ္ထုတ္ကာ စစ္ကဲမွဴး အမ်ားအျပားခန္႔ျ႔ပီး
ယုိးဒယား ျမိဳ႔ရင္းသုိ႔ မခ်ဥ္းကပ္သူမွန္သမွ်ကုိ ဓားျဖင့္ ခုတ္သတ္ေစေလ၏။
ထုိ အျခင္းအရာကို ဘုရင့္ေနာင္၏ ငယ္ေပါင္းေဖာ္ျဖစ္သည့္
ဘယကာမဏိ ျမင္လွ်င္ မိမိတုိ႔ တပ္သားသည္ တခါတရံ ပင္ပန္း ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ
အနားယူလုိသည္ ၊ ထုိအနားယူသည္ကို လူရမ္းကားကဲ့သုိ႔ မျပဳက်င့္သင့္ဟု ျမင္ျပီး
စစ္ကဲမ်ားကို မလုပ္ရန္ တားေလ၏။ စစ္ကဲတုိ႔လည္း ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ျဖစ္သည္ ဟု
မေခ်မငံ့ ျပန္ဆုိသျဖင့္ ဘယကာမဏိမွ ေဒါသထြက္ကာ ဓားထုတ္ျပီး
ထုိစစ္ကဲမ်ားကို လုိက္ခုတ္ေလ၏။

စစ္ကဲတုိ႔လည္း ဘယကာမဏိျပဳမူပံုကို ဘုရင့္ေနာင္ထံ ေလွ်ာက္ထားၾကေလ၏။
ဘုရင့္ေနာင္လည္း အမ်က္ေတာ္ထြက္ျပီး ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ကို ဖီဆန္သူ၊
စစ္စည္းကမ္းကို ဖ်က္သူမွန္သမွ် ကြပ္မ်က္မည္ဟု အမိန္႔ေတာ္ခ်ကာ
ငယ္ေပါင္းေဖာ္ျဖစ္ေသာ ဘယကာမဏိကို ေသမိန္႔ေပးေလ၏။

( ဘုရင့္ေနာင္သည္ ယုိးဒယားကို ေအာင္ႏုိင္ျပီး ဟံသာ၀တီသုိ႔ ျပန္ေသာအခါ
မိမိ၏ ငယ္ေပါင္းျဖစ္ေသာ ဘယကာမဏိ ရုပ္တု ထုေစျပီး ေရႊသြင္းကာ
မဟာေစတီတြင္ ဌာပနာလ်က္ ေရႊေပစာျဖင့္ ေမာ္ကြန္းတင္ထားေလ၏။ )

ဘုရင့္ေနာင္၏ အမိန္႔ျဖင့္ စစ္သားမ်ားစြာ အယုဒၵယျမိဳ႔ရုိးကုိ အလံုးအရင္းတက္ေသာ္လည္း ယုိးဒယားဘက္မွ အျပင္းအထန္ ခုခံသျဖင့္ တပ္သားမ်ား ျမိဳ႔ရုိးကို မေက်ာ္ႏုိင္ဘဲ
စစ္သည္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ က်ဆံုးေလ ၏။ ျမိဳ႔ရုိးအျပင္ဘက္တြင္လည္း
တပ္သားမ်ား၏ အေလာင္းေကာင္မ်ားမွ ျမိဳ႔ရုိးသမွ်ၾကီးေလသည္။
ထုိအခါ ဘုရင့္ေနာင္မွ စစ္ပြဲအတြင္း ဖမ္းမိထားေသာ ယုိးဒယားအမတ္တစ္ဦးရွိ၏။
ထုိအမတ္ကို အမူေတာ္ ထမ္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္လွ်င္ ယုိးဒယားျမိဳ႔ေတာ္ကို
အႏုိင္ရမည္ ဟု သံုးသပ္ျပီး အမတ္ကို စည္းရုံးသိမ္းသြင္း ရန္ ဗညားဒလအမတ္ကို တာ၀န္ေပးေလသည္။

ဗညားဒလလည္း ဖမ္းထားေသာ အမတ္ကို အက်ဥ္းမွ လႊတ္ျပီး
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖင့္ ၁ ပတ္ခန္႔ ထားေလ၏။ ၁ ပတ္အတြင္း
ညေနတုိင္းလာကာ ထုိအမတ္ကို သြယ္၀ွိက္နည္းျဖင့္ စည္းရုံးသိမ္းသြင္း
ေလသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး စည္းရုံးသိမ္းသြင္းေလရာ ယုိးဒယားအမတ္လည္း
ဘုရင့္ေနာင္အမူေတာ္ကို ထမ္းမည္ဟု သစၥာစကားဆုိေလသည္။
ဗညားဒလလည္း ထုိအေၾကာင္းကို ဘုရင့္ေနာင္အား ေလွ်ာက္
ေလ၏။ ဘုရင့္ေနာင္လည္း သေဘာက်လ်က္ ယုိးဒယားအမတ္အား ေရွ႔ေတာ္သုိ႔
၀င္ေစျပီး အမူေတာ္ ကို ေအာင္ျမင္စြာ ထမ္းႏုိင္လွ်င္ ပိႆေလာက္ျမိဳ႔ကို အပုိင္ေပးကာ
သူေကာင္းျပဳ မည္ဟု မိန္႔ေလသည္။

ယုိးဒယားအမတ္လည္း ဗညားဒလအစိအစဥ္အတုိင္း ေလွတစ္စီးျဖင့္
ထြက္ေျပးဟန္ျပဳကာ အယုဒၵယျမိဳ႔ သုိ႔ ၀င္ေလသည္။ ယုိးဒယားဘုရင္လည္း
အမတ္ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း သတင္းကို ၾကားလွ်င္ အလြန္၀မ္းေျမာက္ျပီး
အမတ္ကို နန္းတြင္း သုိ႔ ေခၚကာ ဘုရင့္ေနာင္၏ သတင္းကို ေမးျမန္းေလသည္။
ယုိးဒယားအမတ္လည္း လုပ္ၾကံျပီး ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္တင္ေလရာ ဘုရင္မွ
သေဘာေတာ္က်ျပီး အယုဒၵယျမိဳ႔ ၀န္ေတာ္ခ်ဳပ္ ခန္႔ေလ၏။

အမတ္လည္း ဗညားဒလအၾကံအတုိင္း မိမိလူယံုမ်ားကုိ ျမိဳ႔တံခါး ေစာင့္ေစေလ၏။
ညဥ့္အခ်ိန္ေရာက္ေသာ္အမတ္၏လူယံုမ်ားသည္ ျမိဳ႔တံခါးကုိ ဖြင့္ေပးေလ၏။
သုိ႔ေသာ္ ျမိဳ႔တြင္းရွိရဲမက္မ်ား ေတြ႔သျဖင့္ တံခါးကို အလ်င္အျမန္ပိတ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဘုရင့္ေနာင္ဘက္မွ အခ်ိန္ကုိက္ ဆင္ျမင္းမ်ားျဖင့္ တုိးေဖာက္ သျဖင့္ ျမိဳ႔တံခါးပြင့္ကာ
အယုဒၵယျမိဳ႔ေတာ္သည္ ေအဒီ ၁၅၆၉ ဇူလုိင္ ၃၁ တြင္ ဘုရင့္ေနာင္လက္ေအာက္ သုိ႔
က်ေရာက္ရေလသည္။

ဘုရင့္ေနာင္၏ ဟံသာ၀တီတပ္သည္ ယုိးဒယားကို ဒုတိယအၾကိမ္ ေအာင္ျမင္ျပီး ေနာက္
ေအဒီ ၁၅၆၉ စက္တင္ဘာ ၂၉ တြင္ ပိႆေလာက္ျမိဳ႔စားကို မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးျဖင့္ ယုိးဒယားဘုရင္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ေလ၏။ ျပိဳပ်က္သြားေသာ ေစတီပုထုိးမ်ားကို
ျပဳျပင္ရန္ ေရႊ ၁၃ ပိႆ ကို ယုိးဒယားဘုရင္အသစ္ ကို ေပးအပ္ေလ၏။
ျမိဳ႔သိမ္းစဥ္က စည္းကမ္းေဖာက္ေသာ တပ္သားမ်ားကိုလည္း ျပစ္ဒဏ္ေပးေလ၏။

ဘုရင့္ေနာင္သည္ အယုဒၵယျမိဳ႔ကို ေအာင္ျမင္ျပီးေသာ္လည္း
လင္းဇင္းကို မေအာင္ေသးသျဖင့္ စိတ္မေအးႏုိင္ေသးဘဲ မိမိ အမတ္မ်ားျဖင့္
လင္းဇင္းကို အႏုိင္တုိက္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား လုပ္ေလသည္။
မိမိ၏ တပ္အင္အားကိုလည္း ျပန္လည္ျဖည့္တင္းျပီး ရိကၡာအလံုအေလာက္ျဖည့္ေလ၏။

ယုိးဒယားျမိဳ႔ကို သိမ္းစဥ္ ဟံသာ၀တီမွ သယ္လာခဲ့ေသာ အေျမွာက္ၾကီးမ်ား
၊ ျမတပူၾကီး မ်ားကို ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ ပုိ႔ေစေလ၏။
ယုိးဒယားဘုရင္အသစ္ လည္း မိမိ၏ သမီးေတာ္ ကို အေျခြအရံ ၁၅ ေယာက္ျဖင့္
ဘုရင့္ေနာင္အား ဆက္သေလ၏။

Credit To-သမုိင္း ပံုရိပ္