ျခင္ ၊ ယင္ ႏွင့္ပ်ား

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက ျခင္၊ ယင္နဲ႔ ပ်ား သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္ ဘာအစြမ္းအစမွ
မရွိၾကေသးဘူးတဲ့ကြယ္။ ျခင္ကလည္း ေသြးမစုပ္တတ္၊ ယင္ကလည္း ေတြ႔ေလ
ရာ ေရာဂါပိုးေတြ မသယ္တတ္သလို၊ ပ်ားကလည္း ပ်ားရည္ မလုပ္တက္ေသးဘူး
ေပါ့။အဲဒါေၾကာင့္ ျခင္၊ ယင္၊ ပ်ား သတၱ၀ါ(၃)ေကာင္ဟာ ဘုရားသခင္ထံမွာ သူတို႔ကို
အစြမ္းအစ ကိုယ္စီေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကသတဲ့။ အဲဒီလိုေတာင္းေတာ့ ဘုရားသခင္က
ျခင္၊ ယင္၊ ပ်ား သတၱ၀ါ(၃)ေကာင္ကို ပုလင္းတစ္လံုးဆီေပးၿပီး ပုလင္းထဲကို ပန္းေပါင္း
စံုနဲ႔အသီးႏွံေပါင္းစံုရဲ႕၀တ္ရည္ေတြ အျပည့္ထည့္ယူလာဖို႔ မွာလိုက္တယ္။ ပန္းေပါင္းစံုနဲ႔
အသီးႏွံေပါင္းစံုရဲ႕၀တ္ရည္ေတြ အျပည့္ထည့္ယူလာတဲ့ေန႔မွာ ဘုရားသခင္က သူတို႔(၃)
ေကာင္ကို အမွတ္သေကၤတ ဆုတံဆိပ္အျဖစ္ အစြမ္းေတြ ခ်ီးျမွင့္မယ္ေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ ျခင္၊ ယင္၊ ပ်ား သတၱ၀ါ(၃)ေကာင္ဟာ ပုလင္းကိုယ္ဆီနဲ႔ ၀တ္ရည္စုေဆာင္းတဲ့
အလုပ္ကို စတင္ လုပ္ေဆာင္ၾကတာေပါ့။ပ်ားက ပန္းေတြ အသီးအႏွံေတြရဲ႕၀တ္ရည္ေတြကို စုပ္ယူၿပီး ပုလင္းထဲကို ေနစဥ္ စုေဆာင္းသလို ျခင္နဲ႔ယင္ကလည္း ေန႔စဥ္္ ရွာေဖြ စုေဆာင္းၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔အသီးအႏွံေတြက ရတဲ့၀တ္ရည္ဟာ အရမ္းနည္းလြန္းေတာ့ ၀တ္ရည္
စုေဆာင္းရတဲ့အလုပ္ကို ျခင္နဲ႔ယင္က စိတ္ပ်က္ေနတယ္။ ပုလင္း ျမန္ျမန္ျပည့္မွ
ဘုရားသခင္စီက အစြမ္းေတြ ျမန္ျမန္ရမွာဆိုေတာ့ ပုလင္း ျမန္ျမန္ျပည့္မယ့္ နည္းလမ္း
ကို ျခင္နဲ႔ယင္က စဥ္းစားသတဲ့။ ေရေတြ စုပ္ယူၿပီး ထည့္ျပန္ရင္လည္း ေရက အေရာင္
အဆင္းမရွိေတာ့ ဘုရားသခင္က လက္ခံမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူးဆိုတာလည္း ေတြး
မိသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ ျခင္က ပန္းခင္းထဲမွာ ၀တ္ရည္ရွာေဖြရင္း ပ်င္းတာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ကိုယ္ေပၚမွာ သြားနားလိုက္သတဲ့။ အဲဒီလို နားလိုက္ရင္း လူရဲ႕အေရျပားေအာက္က
ေသြးေၾကာေတြ စီးဆင္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေသြးေၾကာေတြ စီးဆင္းေနတာ
ကိုၾကည့္ၿပီး ဒီလူကိုယ္ထဲက အနီေရာင္အရည္ေတြနဲ႔ဆိုရင္ ပုလင္းျမန္ျမန္ျပည့္မွာ
အေသခ်ာပဲလို႔ေတြးရင္း ေသြးေတြကို စုပ္ယူလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေန႔စဥ္ ပန္း၀တ္ရည္ေတြကို
အပင္ပန္းခံမရွာေတာ့ဘဲ ေသြးေတြကို အလြယ္တကူစုပ္ယူၿပီး ပုလင္းထဲကို ထည့္ေနခဲ့တယ္။

ယင္ကလည္း ဘုရားသခင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ၀တ္ရည္စုေဆာင္းတဲ့အလုပ္ကို ႀကိဳးစား
အားမထုတ္ပဲ အိပ္လိုက္ စားလိုက္ သြားခ်င္ရာသြား နားခ်င္ရာနားရင္း အေပ်ာ္အပါး
ေတြ လိုက္စားေနတယ္။ ပုလင္းထဲကို ေတြ႔ေလရာ အရည္ေတြ အလြယ္တကူရွာထည့္ၿပီး
ဘုရားသခင္စီက အစြမ္းေတြ ရေတာ့မယ့္အေရး ေတြးရင္း စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။

ပ်ားကေတာ့ ဘုရားသခင္မွာတဲ့အတိုင္း ေန႔စဥ္ ၀တ္ရည္ေတြကိုပဲ တစ္စုိက္မတ္မတ္
ရွာေဖြစုေဆာင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာခဲ့ၿပီး ပ်ားရဲ႕ပုလင္းမွာ ၀တ္ရည္ေတြ
အျပည့္ျဖစ္သြားတယ္။

ဒါနဲ႔  ျခင္၊ ယင္နဲ႔ ပ်ား သတၱ၀ါေတြဟာ ပုလင္းကိုယ္စီနဲ႔ ဘုရားသခင္ထံကို သြားၾက
တယ္။ ဘုရားသခင္ထံ ေရာက္တဲ့အခါ သူတို႔ ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားတဲ့ ပုလင္းေတြကို
ဘုရားသခင္ထံ ဆက္သၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က ပုလင္းေတြကို ယူလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔ပုလင္းေတြကို သူတို႔စီ ျပန္ေပးလိုက္ၿပီး လူေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ပုလင္းေတြကို
ဖြင့္ဖို႔ မွာလိုက္တယ္။ အဲဒီလို ပုလင္းကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ အစြမ္းအစေတြ ကိုယ္စီ ရလာ
ၾကလိမ့္မယ္လို႔လည္း မွာလိုက္တယ္။

ျခင္၊ ယင္၊ ပ်ား သတၱ၀ါ(၃)ေကာင္လည္း လူေတြရဲ႕အရပ္ကို ျပန္လာၿပီး လူေတြရဲ႕အနားမွာ
ပုလင္းေတြကို ကိုယ္စီဖြင့္ၾကတယ္။

ျခင္က သူရဲ႕ပုလင္းကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ေသြးညွီနံ႔ေတြေၾကာင့္ လူေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး
ေသြးစုပ္ေကာင္လို႔ စြပ္စြဲကာ ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္။

ယင္ကလည္း သူရဲ႕ပုလင္းကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ဆိုးရြားတဲ့အပုတ္နံ႔ေတြေၾကာင့္ ရြံၾကၿပီး
ညစ္ပတ္တဲ့ေကာင္လို႔ စြပ္စြဲကာ ေမာင္းထုတ္ၾကျပန္တယ္။

ပ်ားက သူရဲ႕ပုလင္းကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေမႊးပ်ံတဲ့ရနံ႔ေၾကာင့္ လူေတြ စုရံုးလာၾက
တယ္။ ပ်ားရဲ႕ပုလင္းထဲက အရည္ေတြကို ေသာက္ၾကည့္တဲ့အခါ ခ်ိဳၿပီး ေမႊးလြန္းတာေၾကာင့္
လူေတြ ပ်ားကို အေကာင္ေသးသေလာက္ အစြမ္းႀကီးေပတယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ ဘာျဖစ္
လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀မွာ ဒီေလာက္ခ်ိဳျမၿပီး ေမႊးးပ်ံ႕တဲ့အရည္ကို မေသာက္ဘူးတာ
ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသတဲ့။

အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ပ်ားဟာ ေဆးဘက္၀င္တဲ့ ပ်ားရည္ေတြ ေဖာ္စပ္တဲ့ အစြမ္းအစရွိတဲ့
သတၱ၀ါျဖစ္လာသတဲ့ကြယ္။

ဒါေပမယ့္ ျခင္နဲ႔ယင္ကေတာ့ လူေတြကို မေက်နပ္ဘူးေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆုိေတာ့ ပ်ားကို
ခ်ီးက်ဴးၿပီး သူတို႔ကို ေမာင္းထုတ္တဲ့ လူေတြကို အညိဳးတစ္ႀကီးနဲ႔ ျခင္က ကိုက္/ေသြးစုပ္၊
ယင္က အညစ္အေၾကးေတြ သယ္လာၿပီး ဒုကၡေပးေနေတာ့သတဲ့ကြယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့
ဒါပါပဲ။

အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ရင္ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားလုပ္ရပါမယ္။ အသံုးမက်တာေတြ အက်ိဳးမဲ့
တာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၿပီး ေအာင္ျမင္မႈကို လိုခ်င္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္သူတို႔ သြားရာ
လမ္းတြင္ ျဖတ္လမ္းမရွိပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အစြမ္းအစ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရႈံးနိမ္ျခင္းေတြကို ဘုရားသခင္က ဖန္းဆင္း
ေပးထားျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ အဲဒီလူရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သလို လူတစ္ေယာက္
အသံုးမက်ျခင္းသည္လည္း အဲဒီလူရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။

မ်ိဳး၀ဏၰ(စာေပဥယ်ာဥ္)